Artikelen

Samenvatting

De amygdala in ons brein is de alarmbel die ons waarschuwt voor het onverwachte, onze cortex geeft weer het signaal ‘alles veilig’ en de hippocampus wordt geacht daarbij alles in de context te plaatsen. Bij mensen met posttraumatische stress stoornis (ptss) lijkt het bij het weer uitdoven van het angstsignaal mis te gaan en ook al wordt het verhaal duizend maal verteld, de ermee verbonden emotie blijft gelijk. Het belangrijkste is datgene wat er ná het trauma gebeurt. Het doorslaggevendst is dat het slachtoffer in een veilige troostende omgeving terecht komt, niet eenzaam is. De meeste winst bij het behandelen van ptss kan geboekt worden door preventief, vroeg en goed in te grijpen. Benzodiazepinen werken niet als hulp,waarschijnlijk omdat deze middelen het actieve uitdovingsproces verstoren. Cognitieve gedragstherapie op het juiste tijdstip kan tweederde van de ptss-patiënten effectief helpen, maar elke week vertraging verkleint het succespercentage.