Adaptation

Summary

Adaptation of populations is the result of a shift in the collective genotype. After multiplication some genotypes will come to the fore, others will decrease in number or even disappear.

Adaptation of iso-homozygotes (pure lines of self-fertilizing plants) or of clones (e.g. potato varieties) is based on the ability of the phenotype to be modified, therefore on the physiological response of the genotype on the milieu. Apart from sporadically occurring mutants, spontaneous cross pollination with other genotypes or admixtures (with other genotypes), the environment does not affect the genotype of iso-homozygotes or clones.

This adaptation, as a consequence of the ability of modification of course also holds for populations of cultivated plants. The same principle is valid for parasites and micro-organisms. The breeder therefore should strive after the creation of genotypes that prevent the adaptation of parasites. In the case of leguminous crops, however, he should attempt to develop genotypes that profit from symbiosis with useful root bacteria.

In all breeding procedures the adaptability of the selections will be of the utmost importance. The breeder will try to get a clear perception of the adaptability of his selections and on these grounds he will choose his selections for inclusion in trials set op for cultural value.

Samenvatting

Aanpassing van populaties is het gevolg van een verschuiving in het collectief genotype. Bepaalde genotypen zullen bij de vermeerdering op de voorgrond treden, andere zullen in aantal verminderen of verdwijnen.

Aanpassing van iso-homozygoten (zuivere lijnen van zelfbevruchters) of van klonen (bijv. aardappelrassen) berust op de modificeerbaarheid van het phaenotype, dus op de physiologische reactie van het genotype op de uitwendige omstandigheden. Afgezien van sporadisch optredende mutanten, spontane kruisbestuiving met andere genotypen of vermenging met andere genotypen, geeft het milieu geen verandering in het genotype van iso-homozygoten of klonen.

Deze aanpassing als gevolg van de modificeerbaarheid van het phaenotype geldt vanzelfsprekend ook voor de cultuurgewassen die uit een populatie bestaan.

Ook voor parasieten en micro-organismen geldt hetzelfde. De kweker zal streven naar genotypen van cultuurplanten, waarbij de parasieten zich niet kunnen aanpassen, terwijl hij bij vlinderbloemigen genotypen zal trachten op te sporen die van de symbiose met nuttige wortelbacteriën profijt kunnen trekken.

Bij alle veredelingswerk zal het aanpassingsvermogen van de selecties van grote betekenis zijn. De kweker moet er naar streven een inzicht te krijgen in het aanpassings-vermogen van zijn selecties en op grond daarvan bepaalde selecties voor de proefnemingen op cultuurwaarde uitkiezen.