Özet
MAX fazı alaşımları 1960’ların sonlarında yüksek sıcaklık uygulamaları alanındakullanılmaya başlayan, kristal yapı özellikleri nedeniyle katmanlı alaşımlar olarak da tanımlanan bir alaşım grubunu temsil etmektedir. Bu alaşımlarınadlandırılması: M n+1 AX n n:1-5; M:Geçiş metallerini (Ti, Zr, Hf, V, Mo, Ta gibi); A: A grubu metalleri (Al, Si, In, Ge, Ga, Sn, Pb gibi) ve X ise: C (karbür) ve/veya N (Nitrür) şeklindedir.MAX fazı alaşım kompozisyonlarının yüksek ergime noktasına sahip olmasının yanında yüksek sıcaklıklarda kararlı olması, yüksek termal şok direnci, yüksek sürünme ömrü, yüksek oksidasyon direnci ve termal yorulma dayanımı,üstün termofizikselözellikler sergilemesi, yüksek sertlik ve kimyasal direnç özellikleri nedeniyle uzay ve havacılık sektöründe, kesici takım sektöründe ve ısı elemanları sektöründe ilgi görmektedir.Bu alaşımlar oldukça rijit ve sertolmalarına karşın rahatlıkla işlenebilme kabiliyetine sahiptirler. Katmanlı kristal yapısı hem metalik hemde seramik malzeme özelliklerini bir araya getirmektedir. Kimyasal stokiometri ve kristal yapı malzeme özelliklerini belirlemektedir.MAX fazı alaşımları endüstriyel uygulamalarda kütlesel halde, toz halinde, köpük veya kaplama halinde kullanılabilmektedir.Bu çalışmada MAX fazı katmanlı alaşımları tanıtılmaya çalışılmıştır. Gerek endüstriyel uygulamalarda gerekse akademik çalışmalarda öne çıkan Ti 3 SiC 2 MAX fazı alaşımıdiğer MAX fazı alaşımlarıile karşılaştırmalı olarak incelenmiş, kompozisyonel yapıları, teknolojik özellikleri irdelenmiş ve potansiyel uygulamaları tartışılmıştır [1-11].
Abstract
MAX phases represent a gruop of alloys which is also defined as multilayered alloys because of their crystal shape specifictiy that started to be used in the late 1960’s. MAX phase alloys are usually sorted like this. Mn+1AXn n:1,2,3; M: Transition metals (Like Ti, Zr, Hf, V, Mo, Ta ) : A: A group metals (Like Al, Si, In, Ge, Ga, Sn, Pb ) and X: C (carbide) and/ or N (nitride) . MAX phase alloy are stable at high temparature and they have transcendent thermo physical properties. They have high hardness and chemical resistance so they make them interesting in aviation, thermal energy component and cutting tools sectors. In the high temperature executions, they are prefered because they have high thermal shock resistance, high creep lifetime , high oxidation resistance and thermal fatigue endurance. Layered crystal shape put together both metallic and seramic characteristics. Chemical stoichiometry and crystal shape modify material properties.MAX phase alloys can buusedas bulk, powder and coating forms.MAX phase alloys are expensive due to their superior specificties in trading executions as a patented product. In this study we tried to introduce MAX phase multi layered alloys. Ti 3 SiC 2 MAX phase alloy with reference to the MAX phase alloys as compared to other compositional structures, technological properties were examined and potential applications are discussed [1-11].
Avoid common mistakes on your manuscript.
1. Max fazi alaşimlarina giriş
MAX fazlı malzemeler genel olarak M n+1 AX n (n= 1- 5) şeklinde formüle edilmiş olup, M harfi geçiş metallerini, A harfi A grubu elementlerini, X ise Karbon (C) veya Azotu (N) ifade etmektedir. Şekil 1’de, periyodik tabloda MAX fazlı alaşımların sınıfları gösterilmiştir. Anlaşılacağı üzere MAX fazlı malzemeler çok geniş bir kompozisyona ve katmanlı bir kristal yapıya sahiptirler. Bu malzemeler stiokiometrik yapılarına göre beş ana grupta toplanmaktadır. Bu gruplar genel olarak; 211, 312, 413, 523 konfigürasyonundadır. 413 gibi bazı stokiometrik yapılar hariç MAX fazı alaşımlarının önemli bir çoğunluğu 1960’lı yıllarda keşfedilmişlerdir. MAX fazlı malzemeler üçlü veya dörtlü karbür veya nitrür sistemleri şeklinde de tanımlanabilmektedir. Bu tanıma göre, günümüzde 10dan fazla MAX fazı alaşım sistemleri bulunmaktadır. Bunlar:
(1) Ti-Si-C sistemi (Ti3SiC2, Ti4SiC3, Ti5Si2C3 ve Ti7Si2C5), (2) Ti-Al-C sistemi (Ti2AlC Ti3AlC2 Ti5Al2C3), (3) Ti-Ge-C sistemi (Ti2GeC ve Ti3GeC2, Ti4GeC3, Ti5Ge2C3 ve Ti7Ge2C5), (4) Ti-Sn-C sistemi (Ti3SnC2), Cu-Ti2SnC, Ti7SnC6), (5) Ti-Ga-C sistemi (Ti4GaC3), (6) V-Al-C sistemi (V2AlC, V4AlC3), (7) VCr- Al-C sistemi (V0.5Cr0.5)3AlC2, (V0.5Cr0.5)4AlC3), (8) Ta-Al-Sn-C sistemi (Ta3Al0.6Sn0.4C2, Ta3AlC2), (9) Ta- Al-C sistemi (Ta4AlC3 yeni fazı Ta3Al0.6Sn0.4C2), (10) Nb-Al-C sistemi (Nb2AlC, Nb4AlC3) ve (11) Ti-Nb-Al- C sistemi (Ti, Nb5AlC4).
Periyodik cetvele göre olabilecek MAX fazlı yapılar [1].
Genel olarak kristal yapıdaki farklılık katmanları ayıran M katman sayılarının farkıdır. Bundan dolayı bu alaşımlara nano katmanlı kompozitler adı da verilebilmektedir. Şekil 2’de yüksek çözünürlüklü elektron mikroskop görüntülerinden anlaşılacağı üzere MAX fazı alaşımları birbiri üzerinde çok katmanlı bir kristal yapıya sahiptir. Nano katmanlar halinde kristal yapıya sahiptirler. Yüksek sıcaklıklarda termodinamik koşullar altında ısıl işlemler sonucunda atomlar katmanlı bir dizilim sergilemektedirler ki farklı bir atom dizilimleri ile metal-seramik özelliklerini bir arada ihtiva eden özel bir kristal yapıya sahiptirler. Bu alaşımlar sahip oldukları üstün özellikler nedeniyle ticari uygulamalarda patentli ürün olarak yüksek maliyetlerle karşımıza çıkmaktadır. Örnek olarak Ti3SiC2 ve Ti2AlC tozlarının ortalama satış fiyatı 500$/kg’dır (Sandwich Materials Technology).
Yüzden fazla MAX fazı yapısı olmasına rağmen, endüstriyel uygulamalarda genel olarak kaşılaşılan türleri 3 ayrı hegzagonal kristal kafes sistemi ile karşımıza çıkmaktadır. Şekil 3’de bu kafes sistemleri verilmiştir. Üç yapı arasındaki farklılık; A katmanının kaç adet M katmanı ile ayrıldığına bağlıdır. Örneğin 211 yapısında A katmanı 2 adet oktehedral M katmanı ile, 312 yapısında A katmanı3 adet oktehedral M katmanı ile ve 413 yapısında 4 adet oktehedral M katmanı ile tanımlanmaktadır. MAX fazlarının çoğunluğu 1960’larda Nowotny [4] tarafından keşfedilmiştir. İlk keşfedilen alaşımlar arasında 50 tanesi M2AX yani 211 fazları, 5 tanesi M3AX2 yani 312 (Ti3SiC2)fazlarıdır, M4AX3 413 fazının ilk üyesi Ti4AlN3 alaşımlarıdır. Sonrasında keşfedilen alaşımlar ise Ta4AlC3, Nb4AlC3, ve V4AlC3’dür. Tablo 1’de görüleceği üzere MAX fazı alaşımları seramik ve metalik fazların üstün özelliklerini bir araya getirmekte olup bu malzemeler metalik ve seramik malzemeler arasında geçiş malzemeleri olarak da tanımlanmaktadır.
MAX faz birim hücre: (a) 211, (b) 312,ve(c) 413 fazları [1].
PDS prosesinin diğer proseslere göre üstünlükleri veya avantajları yukarıda Tablo 2’de görüldüğü gibidir fakat Tablo 3’de PDS ve Tablo 4’de HP prosesi üretimi parametreleri ve çıktıları irdelendiğinde Ti3SiC2 fazı oranlarının HP prosesinden düşük seviyelerde olduğunu görmekteyiz. Bunun nedeni ise Ti3SiC2 fazı oluşum esnasında dış etkilere maruz kalması Ti3SiC2 fazından termodinamik açıdan daha kararlı olabilecek TiC, SiC, TixCy, TiSi2 gibi fazların oluşmasına sebebiyet vermesidir.
1.1. MAX Fazı Alaşımlarının Üretimi
MAX fazı alaşımlar birbirinden farklı üretim yöntemleri ile yüksek sıcaklık ve yüksek basınç altında, farklı metal +seramik toz karışımlarının sentezlenmesiyle ve bir seri reaksiyon sonucunda üretilmektedir. Tablo 2’de bu malzemelerin üretim yöntemleri ile proses parametreleri verilmiştir. Stokiometriye, üretim kabiliyetine ve proses maliyetine bağlı olarak yöntemler birbirine göre farklılık ve üstünlük sağlamaktadır.
Bu yöntemler arasında en belirgin olanları darbeli deşarj sinterleme ve sıcak izostatikpres yöntemleridir:
Darbeli deşarj sinterleme(PDS) ile üretim prosesinde: Proses sıcaklığının 1200°C’ye kadar düşürülebilmesi ve proses süresinin 15-60 dakikada gerçekleşebilmesi ve basit bir proses olması avantajları yanı sıra yüksek maliyet ve vakum sistemi gerektirmesi dezavantajları mevcuttur.
Sıcak presleme (HP), sıcak izostatik presleme (HIP), kendi kendine yanmalı/sıcak izostatik presleme (SHS/HIP) ve sıcakizostatik pres (PHIP) prosesleri: proses sıcaklığı, işlem süresi, basınç, ortam atmosferi ve maliyet parametreleri fazla farklılık göstermemekle birlikte uygulama zorlukları açısından farklılık göstermektedir.
Ti3SiC2MAX katmanlı alaşımı örneğine bakacak olursak farklı termodinamik reaksiyonlar ile üretilebildiğini görmekteyiz. Fakat bu durum proses farklılıkları ile değişim göstermektedir ki örneğin, SHS prosesi üretiminde Ti/SiC/Si başlangıç karışımı ile Ti3SiC2 fazı elde edilememektedir.
Ti + Si + C → Ti3SiC2
Ti + SiC + C → Ti3SiC2
Ti + TiSi2 + TiC → Ti3SiC2
Ti + SiC + TiC → Ti3SiC2
Ti + Si + TiC → Ti3SiC2
MAX fazı üretim proseslerinden bazıları [3].
1.2. Ti-Si-C Sistemi MAX Fazı Alaşımlarının Üretimi
MAX fazları Ti-Si-C sistemi içerisinde farklı reaksiyon sistemleri ve farklı prosesler ile çalışmalar yapılmaktadır. Tablo 3 ’de PSD prosesinin basit uygulaması kullanılarak farklı başlangıç tozları, karışım oranları, sinterleme sıcaklığı ve sinterleme süresine bağlı olarak Ti3SiC2 fazının oluşumu gözlenmektedir. Genel olarak literatüre bakıldığında verimli bir reaksiyon ile yüksek oranda MAX fazı üretebilmek için koruyucu gaz atmosferindeki proseslerin daha verimli olduğunu görmekteyiz ve bunun sonucu olarak koruyucu atmosferde (Argon) yapılan çalışmalarda kompozisyonda küçük molar değişimlerin etkinliği aşağıdaki Tablo 4 ’de görüldüğü gibi oldukça fazladır. Ti-Si-C sisteminde yüksek sinterleme sıcaklıklarında %100 oranında Ti3SiC2 fazı elde edilebilmektedir.
Yapılan araştırmalarda MAX fazlı kompozitler üzerinde 2010 yılında yaklaşık 1200 bilimsel makale bulunmakla birlikte, bu çalışmaların önemli bir bölümü Ti-Si-C sistemine ait fazlar oluşturmaktadır. Bu nedenle bu inceleme yazısında Ti-Si-C sistemi ayrıntılı olarak irdelenmiş ve diğer alaşımlar ile karşılaştırılmıştır. Şekil 5’de görüleceği üzere Ti3SiC2 MAX fazı alaşımının farklı sıcaklıklarda sinterleme sonrası faz analizi sonuçları sergilenmektedir. Görüleceği üzere sinterleme sıcaklığına bağlı olarak faz dönüşümleri meydana gelmektedir. 300°C sıcaklıklara kadar sistemde sadece α-Ti ve SiC fazları bulunmaktadır. Bu sıcaklıktan 1000 °C sıcaklıklara kadar α-Ti ve SiC fazlarında azalma gözlenirken ≈300°C sıcaklıklarda oluşan β-Ti fazı artış göstermekte bu artış 1000°C sıcaklıktan sonra 1400°C sıcaklıklara kadar düşüş göstermektedir. Bununla beraber, sıcaklığın yükselmesiyle termodinamik açıdan daha kararlı olan TiCx,Ti5Si3C x fazları 600°C sıcaklığı ile 1400°Cye kadar ağırlıkça %80 faz oranlarına çıkmakta ve 1400°Cye ulaşıldıktan sonra bu fazlar o sıcaklıkta daha kararlı olan Ti3SiC2 MAX fazına dönüşmektedir.
Ti3SiC2MAX fazı sentezi (HIP) sırasında oluşan XRD sonuçları ve kantitatif analizleri [10].
2. Max fazi alaşimlarinin mekanik özellikleri
2.1. Elastik Özellikler
MAX fazı alaşımlarının karşılaştırmalı olarak mekanik özellikleri Tablo 5 ve Şekil 6’da verilmiştir.Ti3SiC2alaşımlarının yoğunlukları≈4-5 gcm-3 nispeten düşük olmasına rağmen, spesifik mukavemet, elastik modül ve sertlik değerleri oldukça yüksektir. Poisson oranı dikkate alındığında Titanyum: 0.34, Paslanmaz çelik: 0.3, Dökme demir: 0.21 poisson oranına sahipken, MAX fazları ortalama 0.2 civarındadır [12]. Genel olarak, ln, Pb, Sn ihtiva eden MAX fazları (Ti2InC, Ti2SnC) daha düşük sertliğe, daha düşük elastik modüle ve düşük yoğunluğa sahip oldukları tespit edilmiştir. Buna karşın Ta2AlC ve Ta4AlC3MAX fazı bileşikleri en yüksek yoğunluğa sahiptirler. En yüksek elastik modüllere sahip MAX fazı alaşımları ise: Ti3SiC2 ve TiAlCN, Ti4AlC3’dür.Genel olarak, ln, Pb, Sn ihtiva eden MAX fazları daha düşük sertliğe ve yoğunluğa sahip malzemelerdir. Örneğin, Zr2SnC, Nb2SnC ve Hf2SnC üçlülerinin Young modülleri (E ) sırasıyla 178, 216 ve 237 GPa, Ti3SiC2 göre daha düşüktür. En düşük bulkmodülü (B) 127 Gpa ile Zr2lnC’dir [13]. En yüksek bulkmodülüne sahip alaşım ise 260 GPa ile Ta4AlC3’dür[1]
Teorik ve deneysel MAX fazlarının a) Bulk modülü “B” b) Youngmüdülü “E” [1].
2.2. Ti3SiC2 Fazı Alaşımlarının Yüksek Sıcaklıklarda Elastik Modüllerinin ve Poisson Oranlarının Karşılaştırması
Ti 3 SiC 2 MAX fazının yüksek sıcaklıklardaki elastik modülü Ti 2 AlCfazınagöredaha yüksektir (Şekil 7). 1200 oC seviyesinde bile oldukça yüksek elastik modüle sahiptir. Bu özelliği yüksek sıcaklıklarda kararlı bir yapı oluşturmasında etkin rol oynamaktadır. Bunun yanında artan sıcaklık etkisi ile Ti 3 SiC 2 MAX fazının poisson oranı artışı Ti 2 AlC fazına göre daha fazladır(Şekil 8).
Sıcaklığa bağlı Ti3SiC2 ve Ti2AlC fazlarının elastik modülleri [14].
Sıcaklığa bağlı Ti3SiC2 ve Ti2AlC fazların poisson oranı [14].
2.3. Ti3SiC2 Alaşımının Kırılma Tokluğu
MAX fazlarının karşılaştırmalı kırılma tokluğu, eğilme, çekme ve basma mukavemeti Tablo 6’de özetlenmiştir. Görüldüğü gibi tane büyüklüğünün bir fonksiyonu olarak ince taneli yapıların eğilme mukavemeti daha yüksektir. Ti3SiC2 alaşımının kırılma tokluğu MAX fazı alaşımları arasında en yüksek olanıdır.Ti3SiC2alaşımının kırılma tokluğu ortalama 7-16MPa m1/2. Eğilme ve basma mukavemetlerine bakıldığında Ti3SiC2 alaşımı daha yüksek dayanım sergilemektedir.
2.4. Yüksek Sıcaklıklarda Mekanik Özellikler
MAX fazların en önemli üstünlüğü yüksek sıcaklıklarda mekanik özelliklerinin tatmin edici olmasıdır. Bu doğrultuda düşük gerilme altında sürünme ömürleri oldukça yüksektir. Şekil 9’dan görüleceği üzere süper alaşımlara (tek kristalli nikel esaslı süper alaşımlar) ve intermetalik (FeAl, TiAl, NiAl gibi) alaşımlara göre daha üstün performans sergilemektedirler.
Mekanik özelliklerin sıcaklık ile ilişkisi [4].
2.5. Oda Sıcaklığında ve Yüksek Sıcaklıklarda Aşınma ve Sürtünme Davranışları
MAX fazı alaşımları yüksek aşınma direncine sahip olmalarına karşın kolayca işlenebilme kabiliyeti sergilemektedirler. MAX fazları yüksek hız takım çelikleri ile kolaylıkla işlenebilmektedir. MAX fazlarının tribolojik özelliklerini belirlemek amacıyla Inconel 718 ve Inconel 600 süper alaşımları ile oda sıcaklığında aşınma testlerinden elde edilen veriler aşağıdaki Tablo 7’de sergilenmektedir. Görüleceği üzere oda sıcaklığında Ti3SiC2, Ti2AlC’e göre daha fazla aşınma hızı sergilemektedir. Sürtünme katsayıları birbirine oldukça yakındır.
Tablo 8’de ise yüksek sıcaklık aşınma ve sürtünme test sonuçları özetlenmiştir. MAX fazlarının yüksek sıcaklıklarda süper alaşım partnerleriyle aşınma testleri sonuçlarına bakıldığında aşınma hızı önemli ölçüde azalmakta ve aşınma direncinin önemli oranda arttığını görmekteyiz. Bu durum MAX fazlarının yüksek sıcaklıklarda çalışma ortamına sahip uzay ve havacılık alanlarında süpersonik hızlarda erozif aşınmaya karşı önemli bir kullanım potansiyeli sağlamaktadır.
3. Max fazi alaşimlarin faz kararliliği
MAX fazlarının genelinden önde gelen özellikleri faz kararlılıklarıdır. Literatür verilerine bakıldığında 7000C ye kadar mükemmel oksidasyon direnci[16] ve 23000C ye kadar faz kararlılığını korumaktadır[11] ve Ti3SiC2 için ergime sıcaklığı 3000°C’nin üzerindedir[11]. MAX fazlarından Ti3SiC2,Ti3AlC2, Ti2AlNkompozisyonlarının faz kararlıkları Şekil 10’da gösterilmektedir.Ti3SiC2, Ti3AlC2, Ti2AlN kompozisyonları 1300 ̊C’ye kadar faz kararlılıklarını koruyabilmektedir. Ti3SiC2alaşımı diğerlerine göre daha stabil davranmakta olup kararlılığını kaybettiğinde termodinamik acıdan daha kararlı olan TiC fazını oluşturmaktadır.Ti3AlC2 üçlü kompozisyonu ise 1300°C’den sonra ani faz değişimine uğramakta ve ikinci bir MAX fazı olan Ti2AlCile birlikte TiC fazlarını oluşturmaktadır.
Sıcaklığa bağlıa.Ti3SiC2 fazının, b.Ti3AlC2 faz kararlılığı [17].
4. Max fazlarinin termal özelliklerinin karşilaştirilmasi
4.1. Kompozisyonel Kararlılık
Yüksek sıcaklık koşullarında MAX fazlı malzemelerde ayrışma gözlenmektedir: M n+1AXn → Mn+1Xn + A.
Bu malzemelerin ayrışma sıcaklığı kompozisyona bağlı olarak değişmektedir. Örneğin, Ti-Si-C sisteminde bu sıcaklık değeri 2300°C’dir, Ti3SiC2 fazı yüksek sıcaklıkta ayrıştığında Ti3C2ve Si’a ayrışma gerçekleşmektedir. Diğer bir ifade ile malzeme kendini oluşturan iki katmanına ayrışmaktadır. Kalay içeren üçlü sistemlerde ayrışma sıcaklığı 1200-1400°C arasında değişmektedir. Termal kararlılık, birden fazla parametreye bağlı olmakla beraber en önemli etkenler oksijen ve safsızlıktır (impürite). Yüksek termal kararlılık ve oksitlenme direnci, Ti-Al-C sisteminde, 211 ve 312 yapılarda yoğun bir şekilde alümina oluşumuna bağlıdır. İnce film kaplamalarının ayrışması ise öncelikli olarak ortam sıcaklığının yanında yapıda bulunan yabancı elementlere (safsızlığa) bağlıdır. Yüksek sıcaklıkta, malzeme yapısında bulunan karbon atomları noktasal kusurlara ve oksijen çatlaklarına göç etmektedir. Bu durum bozunmayı artırmaktadır.
4.2. Kimyasal Tepki Verme Ve Oksitlenme Direnci
MAX fazı katmanların, kimyasal kararlılığı, sistemden sisteme değişmektedir. A grubu katmanları zayıf bağlı katmanlar olup en reaktif katmanlardır. Örneğin, Ti-Si- C sisteminde 312 fazı bol karbonlu bir ortamda, yapıdan silisyum kaybı ve TiC oluşumu gerçekleşebilir. Aynı malzeme ergiyik kiriyolit veya ergiyik Al ortamında da Si kaybı ve TiC oluşumu görülmüştür. Bazı durumlarda Ti2InC sisteminde belirli bir sıcaklık vakum ortamında A grubu elementini kaybettiği ve TiCx oluşumunun gerçekleştiği tespit edilmiştir.
4.3. Isı Kapasitesi
Şekil 11’de görüleceği üzere Ti3SiC2 alaşımı artan sıcaklıkla birlikte ilk aşamada hızlı ısı kapasitesi artışı 1000 K sonrasında ise kararlı hale geçmektedir. Ti3SiC2 alaşımının ısı kapasitesi 150 J/mol K seviyesindedir.
Oksidasyon ortamında Ti3SiC2 alaşımının performansı [18].
4.4. Termal Genleşme Katsayısı
MAX fazı alaşımlarının termal genleşme katsayısı(TGK) değerleri Tablo 9’da sergilenmektedir. Alaşımların genleşme katsayıları 7.5x10-6 ile 11 x10-6 K-1 arasında değişmektedir [11]. Bu durum kaplama malzemesi olarak kullanılma potansiyelini artırmaktadır. Aynı zamanda termal gerilme dayanımı açısından da avantaj teşkil etmektedir.
4.5. Oksidasyon Direnci
MAX fazı alaşımlarının kimyasal kararlılığı, sistemden sisteme değişmektedir. A grubu katmanları zayıf bağlı katmanlar olup en reaktif katmanlardır. örneğin, Ti-Si-C sisteminde 312 fazı bol karbonlu bir ortamda, yapıdan silisyum kaybı ve TiC oluşumu gerçekleşebilir. Aynı malzeme ergiyik kiriyolit veya ergiyik Al ortamında da Si kaybı ve TiC oluşumu görülmüştür. Bazı durumlarda Ti2InC sisteminde belirli bir sıcaklık vakum ortamında A grubu elementini kaybettiği ve TiCx oluşumunun gerçekleştiği görülmüştür. Şekil 12’de görüleceği üzere nikel ve kobalt esaslı süper alaşımlardan daha yüksek oksidasyon direnci sergilemektedir.
4.6. Termal İletkenlik
MAX fazı alaşımlarının artan sıcaklığa bağlı olarak termal iletkenlik değerleri Şekil 13’de verilmiştir. Ti3SiC2, Ti2AlC, Ti4AlC3, Nb2SnC üçlülerinin sıcaklığa bağlı termal iletkenliklerinin değişimi sergilenmektedir. Oda sıcaklığında en yüksek termal iletkenliğe Ti2AlC sahip olup artan sıcaklıkla termal iletkenlik değeri düşmektedir. Ti3SiC2ve Ti2AlC alaşımları 1000K üzerinde difüzyonel değişimler nedeniyle termal iletkenlik değerleri azalmakta ve iletkenlik değerleri birbirine yaklaşmaktadır. Buna karşın Nb2SnC, Ti4AlC3 alaşımlarının termal iletkenlikleri sıcaklıkla birlikte artış göstermektedir. 1200 K seviyesinde termal iletkenlik değerleri 30-40 W/m K arasındadır. Bu özellikleri nedeniyle özellikle fırın rezistans telleri için avantajlıdır.
Sıcaklığa bağlı termal iletkenlik özellikleri [11].
5. Genel değerlendirme
MAX fazlarının malzeme özellikleri göz önüne alındığında yüksek sıcaklık uygulamalarında önemli avantajları olduğu görülmektedir. Buna paralel olarak gelecekte kullanım alanı çeşitliliği ve kullanım oranının artması beklenmektedir. Araştırmaların önemli bir bölümünü TixSiyCz bileşikleri oluşturmaktadır. Ti3SiC2fazının diğer MAX fazlarına göre daha yüksek sıcaklıklarda daha kararlı olması ve yüksek mekanik özelliklere sahip olması nedeniyle daha yoğun ilgi duyulan bir MAX fazı katmanlı alaşımdır. Rezistans malzemelerde ve kesici takımlarda gelecekte uygulama potansiyelinin artması beklenmektedir. Oksidasyon direnci nedeniyle de havacılık uygulamalarında kullanılması söz konusudur.
6. Kaynaklar
BarsoumM. W., RadovicM.,“Elastic And Mechanical Properties of the MAX Phases” Annu. Rev. Mater. Res., 41:195–227, 2011.
El SaeedM.A., DeorsolaF.A., RashadR.M., “Optimization Of The Ti3SiC2MAX Phase Synthesis”,Int. Journal of Refractory Metals and Hard Materials 35, 127–131, 2012.
SunZ., HashimotoH., TianW., “Synthesis Of The MAX Phases By Pulse Discharge Sintering”,Int. J. Appl. Ceram. Technol., 7 704–718, 2010.
BarsoumM.W., “MAX Phases: Properties of Machinable Carbides and Nitrides”, WileyVCH, Germany, 2013.
ZhangZ., SunZ., HashimotoH., AbeT.,“Application of pulse discharge sintering (PDS) technique to rapidsynthesis of Ti3SiC2 from Ti/Si/C powders”, J. Eur. Ceram. Soc., 22, 2957–2961, 2002.
Erdong Wu, Erich H. K., “In Situ Neutron Powder Diffraction Study of Ti3SiC2 Synthesis’’, J. Am. Ceram. Soc., 84 10, 2281-88, 2001.
BarsoumM. W., “The MN+1AXNPhases: A New Class of Solids; Thermodynamically Stable Nanolaminates” Philadelphia, Solid St. Chem., Vol. 28, 201–281., 2000.
Rosata D. V., Schott N. R., Rosato D.V., Rosato M. G., “Plastics Engineering Manufacturing And Data Handbook”, Plastics Instutite Of America, 5-529, 2001.
LuoY.M., PanW., LiS., ChenJ., “Synthesis And Mechanical Properties Of İn-Situ Hot-Pressed Ti3SiC2 Polycrystals”,Ceram. Int., 28,227–230, 2002.
El-RaghyT., BarsoumM.W., “Processing And Mechanical Properties of Ti3SiC2:I, Reaction Path And Microstructure Evolution, J. Am. Ceram. Soc., 82 10,2849-2854, 1999.
LisJ., MiyamotoY., PampuchR., TanihataK., “Ti3SiC-Based Materials Prepared By HIP-SHS Techniques”, Mater. Lett., 22 3-4, 163-168, 1995.
HeX., Bai Y., LiY., ZhuC., KongX., “In situ synthesis” and mechanical properties of bulk Ti3SiC2/TiC composites by SHS/PHIP”, Materials Science And Engineering A, 527, 18–19, 2010.
Manoun B, Saxena SK, Gulve R, Liermann HP, Hoffman EL, et al., “Compression of Zr2InC to 52 GPa”, Appl. Phys. Lett., 85:1514–16, 2004.
Zhen T.,“Compressive Behavior of Kinking Nonlinear Elastic Solids - Ti3SiC2, Graphite, Mica and BN”,Thesis (Ph.D), Drexel University, 2004.
Gupta S., FilimonovD., ZaitsevV., PalanisamyT., BarsoumM.W., “Ambient And 550 ◦C Tribological Behavior Of Select Max Phases Against Ni-Based Superalloys”, Wear, 264, 270–278, 2007.
Zhang H., Presser V., BertholdC., Nickel K. G., veWang X., “Mechanisms And Kinetics Of The Hydrothermal Oxidation Of Bulk Titanium Silicon Carbide”, J. Am. Ceram. Soc., 93 4 1148-1155, 2010.
LowaI.M., PangW.K., KennedyS.J., SmithR.I., “High-Temperature Thermal Stability OfTi2AlN And Ti4AlN3: A Comparative Diffraction Study”, Journal of the European Ceramic Society, 31, 159–166, 2011.
Nidul C. G., “Synthesis And Tribological Characterization Of In-Situ Spark Plasma Sintered Ti3TiC2And Ti3SiC2-TiC Composites”, Thesis (M.S.), Oklahoma State University, 2012
Author information
Authors and Affiliations
Corresponding author
Additional information
“Open Access: This article is distributed under the terms of the Creative Commons Attribution License (CC-BY 4.0) which permits any use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original author(s) and the source are credited.”
Özgeçmişler
Yrd. Doç. Dr. Ekrem ALTUNCU
Lisans eğitimini Kocaeli Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Metalurji Mühendisliği Bölümünde 1997 yılında, Yüksek Lisans eğitimini Kocaeli Üniversitesi FBE. Metalurji ve Malzeme Mühendisliği ABD. da 2001 yılında, Doktora çalışmalarını Sakarya Üniversitesinde FBE. Metalurji Mühendisliği ABD. da 2011 yılında tamamlamıştır. 2004-2013 yılları arasında Kocaeli Üniversitesinde Borusan Kampüsünde Metal Teknolojileri Programında Öğretim Görevlisi olarak, 2013 yılında beri Sakarya Üniversitesi Teknoloji Fakültesi Metalurji ve Malzeme Mühendisliğinde Öğretim Üyesi olarak görev yapmaktadır. 50’nin üzerinde bilimsel yayın ve teknik notu mevcuttur. 1997 yılından beri TMMOB Metalürji ve Malzeme Mühendisleri odasının üyesidir. 2010 yılında beri Avrupa Termal Sprey Birliği (ETSA) delegesi olarak görev yapmaktadır. Başlıca Araştırma Konuları: Yüzey Mühendisliği, Isıl işlem, Termal Sprey (Plazma Sprey, HVOF, Ark Sprey, Soğuk Sprey) kaplama uygulamaları, Plazma Destekli Yüzey Kaplama Teknolojileridir.
Samet TÜRKAN
Lisans eğitimini Afyon Kocatepe Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi Metal Öğretmenliği Bölümünde 2012 yılında tamamlamış, akabinde Yüksek Lisans eğitimini Sakarya Üniversitesi FBE. Metalurji ve Malzeme Mühendisliğinde devam etmektedir. Termal Sprey Araştırma ve Uygulama Laboratuvarında asistan ve santez projesinde tez öğrencisi olarak görev almaktadır. Toz metalurjisi konusunda çalışmalarını sürdürmektedir.
Emre SAKA
1987’de Kocaeli’nde doğdu. 2008 yılında Yıldız Teknik Üniversitesi Yıldız Meslek Yüksek Okulunda ön lisans eğitimini tamamladı. 2013 yılında Sakarya Üniversitesi Metal Öğretmenliği bölümünde lisans eğitimini tamamladı. 2013 yılında Sakarya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Metalurji ve Malzeme Mühendisliği bölümünde yüksek lisans eğitimine başlamıştır. MAX fazı alaşımları üzerine araştırmalar yapmaktadır.
Doç. Dr. Ahmet Atasoy
1991 yılında Gazi Üniversitesi TEF, Metalürji bölümünden mezun oldu. 1993 yılında ÖSYM tarafından yapılan sınavı kazanarak, Sakarya Üniversitesi adına Manchester Üniversitesinde Yüksel Lisans ve Doktora eğitimine hak kazandı. Yazar, 1996 yılında Yüksek lisans, 2000 yılında Doktorasını tamamladı. Halen Sakarya Ü, Teknoloji Fakültesi Metalürji ve Malzeme Müh Böl öğretim üyesi olarak çalışmaktadır. Güncel olarak, metalürjik atıkların değerlendirilmesi ve geri kazanım prosesleri, yüksek sıcaklık seramik malzemelerinin prosesi, üretimi ve karakterizasyonu konularında çalışmaktadır. Yazarın çeşitli ulusal ve uluslar arası dergi, kongrelerde yayınlanmış makale ve bildirileri bulunmakta olup, SMNET, MIE, Nano Eurepean gibi uluslararası mesleki kuruluşlara üyeliğini devam ettirmektedir
Rights and permissions
Open Access This article is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License, which permits use, sharing, adaptation, distribution and reproduction in any medium or format, as long as you give appropriate credit to the original author(s) and the source, provide a link to the Creative Commons licence, and indicate if changes were made.
The images or other third party material in this article are included in the article’s Creative Commons licence, unless indicated otherwise in a credit line to the material. If material is not included in the article’s Creative Commons licence and your intended use is not permitted by statutory regulation or exceeds the permitted use, you will need to obtain permission directly from the copyright holder.
To view a copy of this licence, visit https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/.
About this article
Cite this article
Altuncu, E., Türkan, S., Saka, E. et al. Max fazi alaşimlari ve termo-fiziksel özellikleri. J Aeronaut Space Technol 8, 9 (2015). https://doi.org/10.7603/s40690-015-0009-5
Received:
Accepted:
Published:
DOI: https://doi.org/10.7603/s40690-015-0009-5