Abstract
Verschillen worden meestal opgevat als problematisch, zeker wanneer het gaat om de behandeling van patiënten uit een andere cultuur. In dit artikel wordt verschil juist opgevat als een voorwaarde om communicatie op gang te brengen en te bevorderen. Aan deze gedachte ligt het differentiedenken van Jacques Derrida ten grondslag. Bij de behandeling van migranten en hun familie worden de verschillen breed uitgemeten in de hoop dat er communicatie op gang komt. Psychopathologie wordt hierbij in de breedste zin van het woord opgevat als communicatiestoornis.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Literatuur
Bateson, G. (1972, herdruk 1978). Steps to an ecology of mind. Londen-Toronto-Sydney-New York: Granada Publishing.
Berns, E. (1979). Jacques Derrida en de taalfilosofie. In E. Berns, S. IJsseling, & P. Moyaert, Denken in Parijs. Alphen aan den Rijn-Brussel: Samson Uitgeverij.
Derrida, J. (1967a, Nederlandse vertaling 1989). De stem en het fenomeen. Inleiding tot het probleem van het teken in de fenomenologie van Husserl. Baarn: Ambo.
Derrida, J. (1967b). L'écriture et la difference. Paris: Éditions du Seuil.
Derrida, J. (1972, Nederlandse vertaling 1985). Sporen. De stijlen van Nietzsche. Ingeleid, vertaald en geannoteerd door Ger Groot. Weesp: Het Wereldvenster.
Jong, J.T.V.M. de (1992). Het universalisme-debat aan de hand van twee cultuurgebonden syndromen. Naar een nieuw paradigma in de vergelijkende psychiatrie. Tijdschrift voor Psychiatrie, 34, 684-699.
Keeney, B.P. (1983). Aesthetics of change. New York: Guilford Press.
Kristeva, J. (1988, Nederlandse vertaling 1991). De vreemdeling in onszelf. Amsterdam: Uitgeverij Contact.
Kroon, J.A.M. de (1985). Lacan en zijn terugkeer naar Freud. Tijdschrift voor Psychotherapie, 11, 313-326.
Kroon, J.A.M. de (1993). Taal en psychose. Een onderzoek naar de relatie tussen taal en psychose volgens het structuralisme van Jacques Lacan en een mogelijke psychotherapie. Utrecht: De Tijdstroom.
Lacan, J. (1966). Écrits. Paris: Éditions du Seuil.
Penn, P. (1982). Circular questioning. Family Process, 21, 267-280.
Richters, J.M. (1991). De medische antropoloog als verteller en vertaler. Heemstede: SMART.
Saussure, F. de (1916, herdruk 1981). Cours de linguistique générale. Paris: Payot.
Selvini-Palazzoli, M., Boscolo, L., Cecchin, G., & Prata, G. (1980). Hypothesizing-circularity-neutrality: Three guidelines for the conductor of the session. Family Process, 19, 3-12.
Tomm, K. (1987a). Interventive interviewing. Part I: Strategizing as a fourth guideline for the therapist. Family Process, 26, 3-13.
Tomm, K. (1987b). Interventive interviewing. Part II: Reflexive questioning as a means to enable self healing. Family Process, 26, 167-183.
Tomm, K. (1988). Interventive interviewing. Part III: Intending to ask lineal, circular, strategic and reflexive questions. Family Process, 27, 1-15.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
dr. Jos A.M. de Kroon is psychiater/psychotherapeut en A-opleider bij GGzE in Eindhoven. Hij is werkzaam op een opname-afdeling waar hij regelmatig patiënten uit andere culturen dan de onze ontmoet.
Correspondentieadres: Dr. Poletlaan 1, 5626 NC Eindhoven.
Voor dit artikel heeft de schrijver dankbaar gebruik gemaakt van de ervaringen op het gebied van de hulpverlening aan migranten van mevrouw drs. Mieneke Blom, antropoloog en de heer drs. Albert Dijkhuizen, AGIO, beiden in de GGzE werkzaam.
De «waarheid» zou slechts oppervlakte zijn, zij zou pas diepe, onbetamelijke, begerenswaardige waarheid worden door het effect van een sluier: die over haar heen valt. Jacques Derrida, Éperons (1972)
About this article
Cite this article
de Kroon, J.A.M. Het kleine verschil. PSIE 24, 44–50 (1998). https://doi.org/10.1007/BF03061875
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03061875