Lacunes in Raamplan 1994: aanvullende eindtermen rond chronisch zieken

Samenvatting

Inleiding

De aanduiding ‘chronische aandoening’ heeft voor patiënt en arts implicaties op somatisch, psychosociaal en maatschappelijk gebied. In de opleiding geneeskunde wordt tot op heden weinig systematisch aandacht aan dit gegeven geschonken. Analyse van Raamplan 1994 laat zien dat ook de gezamenlijke eindtermen van de faculteiten geneeskunde lacunes op dit gebied lijken te vertonen. In Groningen is door middel van een consensusprocedure onderzocht of en welke aanvullingen op Raamplan 1994 gewenst zijn.

Methode:

Na consultatie van medici, patiënten en andere deskundigen op het gebied van chronisch zieken zijn voor de gesignaleerde lacunes voorstellen voor aanvullende eindtermen geformuleerd. Door middel van een Delphi-procedure met dertig deelnemers is vastgesteld of de voorgestelde aanvullende eindtermen voor iedere arts die in Groningen afstudeert, vereist, wenselijk, niet echt nodig of onnodig zijn. Van consensus is gesproken als minimaal twee derde van de respondenten dezelfde eis stelde.

Resultaten:

Het bleek mogelijk om met deze procedure 84 ‘algemene eindtermen’ en 39 ‘problemen’ aan het Raamplan toe te voegen.

Discussie

De resultaten bevestigen de geconstateerde lacunes. De aanvullende eindtermen bieden uitstekende gebruiksmogelijkheden bij evaluatie en ontwikkeling van onderwijs, ook in andere curricula, en voor de discussie over de herziening van Raamplan 1994. (Pols J, Griend J van der. Lacunes in Raamplan 1994: aanvullende eindtermen rond chronisch zieken. Tijdschrift voor Medisch Onderwijs 2001;20(3): 91-99.)