Transitie en transformatie in de jeugdzorg

Samenvatting

In dit artikel wordt op de eerste plaats een schets gegeven van de jeugdzorg in Nederland. Bij die zorg zijn nulde-, eerste- en tweedelijnsvoorzieningen betrokken. Op de tweede plaats worden de problemen beschreven die zich in deze voorzieningen voordoen. Het betreft onvoldoende signalering van problemen, de wildgroei aan interventies, de gescheiden geldstromen, het ontbreken van een centrale ingang voor de jeugdzorg en het ontbreken van coördinatie.

In 2015 vond de transitie van de jeugdzorg naar gemeenten plaats. Belangrijk daarbij was de vorming van wijkteams voor jeugd en gezin. Die teams kregen vijf functies: het geven van advies, het signaleren van problemen, het zelf geven van hulp, het verwijzen naar specialistische jeugdzorg en coördinatie van die zorg. Het adequaat uitvoeren van die functies is mede afhankelijk van de competenties van hulpverleners in de wijkteams en de beschikbaarheid van voldoende evidence-based interventies. In het derde deel van dit artikel wordt op de vijf functies ingegaan en komt de vraag aan de orde of de transitie zal leiden tot verbetering van de jeugdzorg.

Abstract

In this paper we give an outline of youth care in the Netherlands, and the problems that had to be tackled in order to improve it. These include inadequate identification of youth problems, a large number of interventions that are not evidence-based, the multiplicity of forms of financing, lack of central access to youth care and lack of coordination. Municipalities became responsible for youth care in 2015. Each municipality created one or more local teams to perform five functions of youth care: giving advice, identifying problems, giving help to children and parents, referring parents and young people to specialist youth care and the coordination of youth care. We discuss whether this transition to the municipalities will improve the care for young people and whether improvement is dependent on the competences of social workers in the local teams, and on the availability of evidence-based interventions.