Samenvatting
Gestructureerde besluitvorming wordt beschouwd als een mogelijke oplossing voor de grote subjectiviteit in beoordelingen en beslissingen over kinderen in een (potentieel) onveilige opvoedingssituatie. In deze vignetstudie is onderzocht in hoeverre een werkwijze voor gestructureerde besluitvorming, orba, leidt tot meer overeenstemming tussen medewerkers van Advies- en Meldpunten Kindermishandeling (amk). Daarvoor zijn verschillen tussen veertig beginnende en veertig ervaren amk-medewerkers onderzocht. Over het geheel genomen bleek de overeenstemming laag te zijn, hoewel die over oordelen beter was dan over beslissingen. Ervaren medewerkers waren het over een aantal oordelen en beslissingen vaker eens dan beginnende medewerkers (bijvoorbeeld aanwezigheid van kindermishandeling), maar niet over alle (beslissing om melding in onderzoek te nemen). Er is geen overtuigend bewijs dat gestructureerde besluitvorming leidt tot meer overeenstemming. We geven aanbevelingen voor verbetering van de uniformiteit in de besluitvorming en voor verder onderzoek.
Literatuur
Arad-Davidzon, B., & Benbenishty, R. (2008). The role of workers’ attitudes and parent and child wishes in child protection workers’ assessments and recommendation regarding removal and reunification. Children and Youth Services Review, 30(1), 107–121.
Armitage, E., Boffa, J., & Parker, B. (1999). Victorian Risk Framework: A guided professional judgment approach to risk assessment in child protection. Melbourne, Victoria: Department of Human Services, Child Protection and Juvenile Justice Branch, Practice Leadership Unit. Retrieved from: http://embreus.se/wp-content/uploads/file/kursmaterial/Victorian%20risk%20framework.pdf.
Baartman, H. (2009). Het begrip kindermishandeling: pleidooi voor een herbezinning en voor bezonnen beleid. Driebergen-Rijsenburg: Augeo Foundation.
Baumann, D. J., Dalgleish, L., Fluke, J., & Kern, H. (2011). The decision-making ecology. Washington, DC: American Humane Association. Retrieved from: http://www.americanhumane.org/assets/pdfs/children/cprc-dme-monograph.pdf.
Benbenishty, R. (1992). An overview of methods to elicit and model expert clinical judgment and decision making. Social Service Review, 66, 598–616.
Benbenishty, R., Osmo, R. & Gold, N. (2003). Rationales provided for risk assessments and for recommended interventions in child protection: a comparison between Canadian and Israeli professionals. British Journal of Social Work, 33, 137–155.
Berben, E. G. M. J. (2000). Als iedereen hetzelfde was… Indicatiestelling in de jeugdzorg. Maastricht: Shaker Publishing BV (academisch proefschrift).
Bolton, A., & Lennings, C. (2010). Clinical opinions of structured risk assessments for forensic child protection: The development of a clinically relevant device. Children and Youth Services Review, 32(10), 1300–1310.
Britner, P. A., & Mossler, D. G. (2002). Professionals’ decision-making about out-of-home placements following instances of child abuse. Child Abuse & Neglect, 26(4), 317–332.
Children’s Research Center (1999). The improvement of child protective services with structured decision making. The CRC model. Madison, WI: Children’s Research Center. Retrieved from: http://www.nccdglobal.org/sites/default/files/publication_pdf/crc_sdm_book.pdf.
Dalgleish, L. I. (1997). Risk assessment and decision-making in child protection. Brisbane, Australia: University of Queensland, Department of Psychology.
De Bruyn, E. E. J., Ruijssenaars, A. J. J. M., Pameijer, N. K., & Van Aarle, E. J. M. (2003). De diagnostische cyclus: Een praktijkleer. Leuven/Leusden: Acco.
De Kwaadsteniet, L., Bartelink, C., Witteman, C., Ten Berge, I., & Van Yperen, T. (2013). Improved decision making about suspected child maltreatment: Results of structuring the decision process. Manuscript geaccepteerd voor publicatie in Children and Youth Services Review, 35, 347–352.
De Kwaadsteniet, L., Hagmayer, Y., Krol, N., & Witteman, C. (2010). Causal Client Models in Selecting Effective Interventions: A Cognitive Mapping Study. Psychological Assessment, 22, 581–592.
Dumbrill, G. C. (2005). Child welfare in Ontario: Developing a collaborative intervention model. Toronto: Ontario Association of Children’s Aid Societies. Retrieved from http://socserv.mcmaster.ca/dumbrill/pdf/collaborativemodel.pdf
Eijgenraam, K., Yperen, T. van, Pijll, M. van der, Post, F., & Graaf, M. de (2008). Interbeoordelaarbetrouwbaarheid Standaard Taxatie Ernst Problematiek (STEP). Utrecht: Nederlands Jeugdinstituut (NJi).
Gambrill, E. (2005). Critical thinking in clinical practice: Improving the quality of judgments and decisions. Hoboken (New Jersey): Wiley.
Garb, H. N. (2005). Clinical judgment and decision making. Annual Review of Clinical Psychology, 1, 67–89.
Gold, N., Benbenishty, R. & Osmo, R. (2001). A comparative study of risk assessments and recommended interventions in Canada and Israel. Child Abuse and Neglect, 25, 607–622.
Goldstein H., & Healy, M. J. R. (1995). The graphical presentation of a collection of means. Journal of the Royal Statistical Society, 158, 175–177.
Hodgkinson, G. P., Bown, N. J., Maule, A. J., Glaister, K. W., & Pearman, A. D. (1999). Breaking the frame: An analysis of strategic cognition and decision making under uncertainty. Strategic Management Journal, 20, 977–985.
Inspectie Jeugdzorg (2007a). Vervolgonderzoek amk Flevoland. Utrecht: Inspectie Jeugdzorg.
Inspectie Jeugdzorg (2007b). Vervolgonderzoek amk Limburg. Utrecht: Inspectie Jeugdzorg.
Inspectie Jeugdzorg (2007c). Vervolgonderzoek amk Noord-Holland. Utrecht: Inspectie Jeugdzorg.
Inspectie Jeugdzorg (2007d). Vervolgonderzoek amk Utrecht. Utrecht: Inspectie Jeugdzorg.
Inspectie Jeugdzorg (2008). Hertoets Bureau jeugdzorg Noord-Holland: Een onderzoek naar het functioneren van de jeugdbescherming en het amk in Noord-Holland. Utrecht: Inspectie Jeugdzorg.
Inspectie Jeugdzorg (2009). Rapport hertoets amk Flevoland: Een onderzoek naar het functioneren van het amk Flevoland. Utrecht: Inspectie Jeugdzorg.
Johnson, W. (2004). Effectiveness of California’s child welfare structured decision making (SDM) model: a prospective study of the validity of the California Family Risk Assessment. Madison (Wisconsin, usa): Children’s Research Center. Retrieved from http://www.childwelfare.gov/systemwide/assessment/approaches/decision.cfm
Kaplan, S. J., Pelcovitz, D., & Labruna, V. (1999). Children and adolescent abuse and neglect research: a review of the past 10 years. Part I: Physical and emotional abuse and neglect. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 38, 1214–1222.
Lindsey, D. (1992). Reliability of the foster care placement decision: A review. Research on Social Work Practice, 2, 65–80.
Loman, L. A., & Siegel, G. L. (2004). An evaluation of the Minnosota SDM Family Risk Assessment. St. Louis (Missouri, USA): Institute of Applied Research. Retrieved from http://www.childwelfare.gov/systemwide/assessment/approaches/decision.cfm
Mezzich, A. C., Mezzich, J. E., & Coffman, G.A. (1985). Reliability of dsm-iii vs. dsm-ii in child psychology. Journal of the American Academy of Child Psychiatry, 24, 273–280.
Munro, E. (1996). Avoidable and unavoidable mistakes in child protection work. British Journal of SocialWork, 26, 793–808.
Munro, E. (1998). Improving social workers’ knowledge base in child protection work. British Journal of Social Work, 28, 89–105.
Munro, E. (1999). Common errors of reasoning in child protection work. Child Abuse and Neglect, 23, 745–758.
Munro, E. (2008). Effective child protection. London: Sage.
Osmo, R., & Benbenishty, R. (2004). Children at risk: rationales for risk assessments and interventions. Children and Youth Services Review, 26, 1155–1173.
Pameijer, N. K., & Van Beukering, J. T. E. (2004). Handelingsgerichte diagnostiek: Een praktijkmodel voor diagnostiek en advisering bij onderwijsleerproblemen. Leuven/Voorburg: Acco.
Pijnenburg, H. M. (1996). Psychodiagnostic decision-making within clinical conferences. Exploring a domain. Nijmegen: NICI (academisch proefschrift).
Regehr, C., Bogo, M., Shlonsky, A., & LeBlanc, V. (2010). Confidence and professional judgment in assessing children’s risk of abuse. Research on Social Work Practice, 20(6),621–628.
Schuerman, J., Rossi, P. H., & Budde, S. (1999). Decisions on placement and family preservation: Agreement and targeting. Evaluation Review, 23, 599–618.
Shlonsky, A., & Wagner, D. (2005). The next step: Integrating actuarial risk assessment and clinical judgment into an evidence-based practice framework in CPS case management. Children and Youth Services Review, 27(4), 409–427.
Shrout, P. E., & Fleiss, J. L. (1979). Intraclass correlations: Uses in assessing rater reliability. Psychological Bulletin, 68, 420–428.
Ten Berge, I. J. (1998). Besluitvorming in de kinderbescherming. De ontwikkeling en evaluatie van een checklist voor de beoordeling van meldingen bij de raad voor de kinderbescherming. Delft: Eburon (academisch proefschrift).
Ten Berge, I. J., & De Baat, M. (2009). Ouders en kinderen hebben recht op transparante besluitvorming. Eindrapport deskundigheidsbevordering ORBA. Utrecht: Nederlands Jeugdinstituut.
Ten Berge, I. J., Bartelink, C., & De Kwaadsteniet, L. (2011). Beter beslissen over kindermishandeling: Onderzoek naar de effecten van gestructureerde oordeelsvorming middels orba. Utrecht: Nederlands Jeugdinstituut.
Ten Berge, I., & Eijgenraam, K. (2009). Licht Instrument Risicotaxatie Inzake Kindermishandeling: toelichting en instructie. Utrecht: Nederlands Jeugdinstituut.
Ten Berge, I. J., & Vinke, A. (2006). Beslissen over vermoedens van kindermishandeling: Handreiking en hulpmiddelen voor het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling. Utrecht/Woerden: nizw Jeugd/Adviesbureau Van Montfoort.
Turnell, A., & Edwards, S. (1999). Signs of safety: A solution and safety oriented approach to child protection casework. New York/London: Norton.
Van Montfoort, A. J. (2004). Beslissen over interventies in gezinnen. Reader bij de basiscursus voor nieuwe medewerkers Advies- en Meldpunten Kindermishandeling. Woerden: Adviesbureau van Montfoort.
Van Yperen, T. A. (1990).Multi-axiale classificatie van specifieke ontwikkelingsstoornissen: Een studie over as II van het MAC. Leiden: Rijksuniversiteit Leiden (academisch proefschrift).
Wagner, D., Johnson, K., & Caskey, R. (2001). Evaluation of Michigan’s foster care Structured Decision Making case management system. Madison (Wisconsin, usa): Children’s Research Center. Retrieved from http://www.childwelfare.gov/systemwide/assessment/approaches/decision.cfm
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
C. Bartelink, MSc., is onderzoeker bij het Nederlands Jeugdinstituut op het terrein van besluitvorming bij kindermishandeling en effectieve hulp. E-mail: c.bartelink@nji.nl.
Prof. dr. T. A. van Yperen is bijzonder hoogleraar Monitoring en innovatie zorg voor jeugd bij de Faculteit Gedrags- en Maatschappijwetenschappen van de Rijksuniversiteit Groningen en is eveneens werkzaam bij het Nederlands Jeugdinstituut.
Dr. I. J. ten Berge is senior adviseur en onderzoeker bij het Nederlands Jeugdinstituut en expert op het terrein van besluitvorming bij kindermishandeling.
Dr. L. de Kwaadsteniet is werkzaam als docent en onderzoeker aan de Radboud Universiteit Nijmegen.
Prof. dr. C. L. M. Witteman is hoogleraar psychodiagnostische besluitvorming bij het Behavioural Science Institute van de Radboud Universiteit Nijmegen.
Noot: Dit onderzoek is gefinancierd met een subsidie van ZonMw.
About this article
Cite this article
Bartelink, C., van Yperen, T., ten Berge, I. et al. Interbeoordelaarsovereenstemming bij gestructureerd beslissen over kindermishandeling. KIND ADOLESC. 34, 120–135 (2013). https://doi.org/10.1007/s12453-013-0014-z
Published:
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/s12453-013-0014-z