Abstract
Guarini considered the mathematical studies to be of fundamental importance for all artists and scholars. His own knowledge of mathematics was vast and profound. The aim of this present paper is to show, through an analysis of the most substantial of his mathematical works, Euclides adauctus, along with the Appendix to this printed a few months later, the role that philosophical and mathematical studies had on his cultural formation, on the new and original research that he conducted, and on his teaching activities, while looking for traces of the mathematical sources that he consulted and cited that indicate which authors and works exerted the greatest influence on him.
Access this chapter
Tax calculation will be finalised at checkout
Purchases are for personal use only
Preview
Unable to display preview. Download preview PDF.
Bibliography
Alsted, J. 1620. Tractatus de architectura. Herborn.
Arnheim, R. 1977. The Dynamics of Architectural Form. Berkeley: University of California Press.
Benedetti, G. 1553. Resolutio omnium Euclidis problematum una tantummodo circini data apertura. Venice: Apud B. Caesanum.
-. 1574. De gnomonum umbrarumque.... Torino.
Bernardi, M. 1963. Tre palazzi a Torino. Torino: Istituto Bancario S. Paolo.
Bettini, M. 1647-48. Aerarium Philosophiae Mathematicae, 2 vols. Bononiae: J. B. Feroni.
Bouleau, C. 1963. The Painter’s Secret Geometry: A Study of Composition in Art. New York: Harcourt & Brace.
Bruno, T. 1627. De naturali et vero corpore ovato atque eius sectione et formatione. Vicenza: F. Grossum.
-. 1631. Dell’Armonia astronomica et geometrica, parte seconda. Vicenza: Grossi.
Bullialdus, I. 1657. De lineis spiralibus. Paris: Apud Sebastianum et Gabrielem Cramoisy.
Caramuel, J. 1670. Mathesis biceps vetus et nova. Campaniae: Officina Episcopale.
Cavalieri, B. 1632. Lo specchio ustorio. Bologna: C. Ferroni. Rpt. 2001, E. Giusti, ed.
-. 1645. Geometria indivisibilibus continuorum nova quadam ratione promota. Bononiae.
Cerri, M. G. 1985. Architetture tra storia e progetto. Interventi di recupero in Piemonte 1972–1985. Torino: Allemandi.
-. 1990. Palazzo Carignano. Tre secoli di idee, progetti e realizzazioni. Torino: Allemandi.
Cerri, M. G., Turchi E., Carena L. 1997. Un simbolo del Barocco a Torino. La Cappella della Sindone 1610–1997. Torino: Unesco.
Clavius, C. 1574. Euclidis Elementorum libri XV. Rome: Apud V. Accoltum. (Rpt. Rome 1589, Köln 1591, Rome 1603, Köln 1607, Rome 1629, Frankfurt 1654.)
-. 1606. Geometria practica. Rome.
-. 1612. Opera Mathematica, 5 vols. Moguntiae: R. Eltz.
Commandino, F. 1572. Euclidis Elementorum libri XV. Pesaro.
-. 1575. Degli Elementi d’Euclide Libri quindici con gli Scholii antichi tradotti prima in lingua latina ... e con commentarii illustrati, et hora d’ordine dell’istesso trasportati nella nostra vulgare et da lui riveduti. Urbino: D. Frisolino.
-. 1588. Pappi Mathematicae Collectiones .... Pesaro.
Coxeter, H. S. M. 1961. Introduction to geometry. New York: John Wiley & Sons.
-. 1963. Regolar polytopes. New York: Macmillan.
D’Aguillon, F. 1613. Opticorum libri sex Philosophis iuxta ac Mathematicis utiles. Antwerp: Ex of. Plantiniana.
Dechales, C. F. M. 1674. Cursus seu Mundus Mathematicus. Lyon.
Di Macco, M., G. Romano. 1989. Diana trionfatrice. L’arte di corte nel Piemonte del Seicento. Torino: Allemandi.
Guarini, G. 1665. Placita Philosophica. Paris: Dionysium Thierry.
-. 1671. Euclides adauctus et methodicus. Torino: Typis Bartholomaei Zapatae.
-. 1674. Modo di misurare le fabriche. Torino: Per gl’Heredi Gianelli.
-. 1675. Compendio della sfera celeste. Torino: Giorgio Colonna.
-. 1676. Trattato di fortificazione. Torino: Appresso gl’heredi di Carlo Gianelli.
-. 1678. Leges temporum et planetarum. Torino: Ex typ. haeredum Caroli Ianelli.
-. 1683. Coelestis matematicae. Milan: Ex typ. Ludovici Montiate.
-. 1686. I dissegni d’architettura civile et ecclesiastica. Rpt. 1966, D. De Bernardi Ferrero, ed. Torino: Bottega d’Erasmo.
-. 1737. Architettura civile. Torino: G. Mairesseo. Rpt. 1968. Milan: Il Polifilo.
Guldin, P. 1642. De centro gravitatis ... Viennae: Formis Mattaei Cosmerovij, 4 vols., 1635–1641.
Hérigone P. 1634-37. Cursus Mathematicus nova, brevi, et clara methodo demonstratus, per Notas reales et universales, citra usum cujuscunque idiomatis, intellectu faciles. Cours mathematique, demonstré d’une nouvelle, briefue et claire methode, par Notes reelles et universelles, qui peuvent estre entenduës facilement sans l’usage d’aucune langue, 5 vols. Paris: H. le Gras.
Klaiber, S. E. 1993. Guarino Guarini’s Theatine Architecture. Ph.D. thesis, Columbia University.
Leotaud, V. 1663. Cyclomantia seu de multiplici circuli contemplatione libri 3. Lyon.
Magini, G. A. 1592. Tabula tetragonica, seu quadratorum numerorum. Venice: Ciotti.
Millon, H. A. 1999. I trionfi del Barocco. Architettura in Europa 1600–1750. Milan: Bompiani.
Mydorge, C. 1639. Prodromi catoptricorum et dioptricorum sive conicorum operis ad abdita radii reflexi et refracti, 2nd ed. Paris: Ex typ. Dedin. (1st ed. 1631, Paris).
Pacioli, L. 1494 Summa de Arithmetica, Geometria Proportioni et Proportionalità. Vinegia: P. de Paganini.
-. 1509 Divina proportione, Venetiis: P. Paganinus.
Passanti, M. 1941. La real cappella della S. Sindone in Torino. Torino: Accame.
-. 1963. Nel mondo magico di Guarino Guarini, Torino: Toso.
[Proceedings 1970]. Guarino Guarini e l’internazionalità del Barocco. Atti del Convegno Internazionale Accademia delle Scienze di Torino, 1968. 2 vols. Torino: Accademia delle Scienze.
Robison, E. C. 1985. Guarino Guarini’s Church of San Lorenzo in Turin. Ph.D. thesis, Cornell University.
-. 1991. Optics and Mathematics in the Domed Churches of Guarino Guarini. Journal of the Society Architectural Historians 50, 4 (December 1991): 384–401.
Roero, C. S. 1999. Mean, Proportion and Symmetry in Greek and Renaissance Art. Symmetry: Culture and Science, The Quarterly of the International Society for the Interdisciplinary Study of Symmetry (ISIS-Symmetry), Special Issue: Chapters from the History of Symmetry edited by György Darvas 9, 1–2: 17–47.
-. 2000. Media, proporzione e simmetria nella matematica e nell’arte da Policleto a Dürer. Pp. 40–59 in Conferenze e seminari 1999–2000, E. Gallo, L. Giacardi, C. S. Roero, eds. Torino: Associazione Subalpina Mathesis.
-. 2005. Les symétries admirables de Guarino Guarini. Pp. 425–442 in Symétries, Contribution au séminaire de Han-sur-Lesse, septembre 2002, P. Radelet de Grave, ed. Réminisciences 7. Turnhour: Brepols.
-. 2006. La geometria del compasso fisso nella matematica e nell’arte. Pp. 247–274 in Matematica Arte e Tecnica nella Storia, L. Giacardi, C. S. Roero, eds. Torino: Kim Williams Books.
Romano, G., ed. 1999. Torino 1675–1699. Strategie e conflitti del Barocco. Torino: Cassa di Risparmio di Torino.
Saint Vincent, Grégoire. 1647. Opus geometricum quadraturae circuli et sectionum coni. 2 vols. Antwerp.
Sbacchi, M. 2001. Euclidism and Theory of Architecture, Nexus Network Journal 3, 2: 25–38.
Schott, C. 1661. Cursus Mathematicus sive Absoluta omnium Mathematicarum Disciplinarum Encyclopaedia, in Libros XXVIII digesta, eoque ordine disposita, ut quivis, vel mediocri praeditus ingenio, totam Mathesin a primis fundamentis propio Marte addiscere possit. Opus desideratum diu, promissum a multis, a non paucis tentatum, a nullo numeris omnibus absolutum. Herbipolis (Würzburg): Jobus Hertz.
-. 1662a. Mathesis Caesarea, Herbipolis (Würzburg): Schonwetter, 1662.
-. 1662b. Physica curiosa sive mirabilia naturae et artis. Herbipolis (Würzburg): Jobus Hertz.
Tartaglia, N. 1565. Euclide Megarense philosopho, solo introduttore delle scientie mathematice diligentemente rassettato et alla integrità ridotto. Venice: Appresso Curtio Troiano.
Torretta, G. 1968. Un’analisi della cappella di S. Lorenzo di Guarino Guarini. Torino: Edizioni Quaderni di studio.
Tricomi, F. G. 1970. Guarini matematico. Pp. 551–557 in vol. II of Guarino Guarini e l’internazionalità del Barocco. Atti del Convegno Internazionale Accademia delle Scienze di Torino, 1968. Torino: Accademia delle Scienze
Ulivi, E. 1990. Il tracciamento delle curve prima di Descartes. Pp. 517–541 in Descartes: il metodo e i saggi, G. Belgioioso, ed. Rome: Istituto della Enciclopedia Italiana.
Valerio, L. 1661. De centro gravitatis solidorum libri tres. Bononiae: Ex. typ. Haeredum de Duccijs.
Vitali, G. 1668. Lexicon mathematicum, astronomicum, geometricum. 1st ed. Paris: Ex Officina Ludovic Billaine. 2nd ed. Romae, 1690.
Viviani, V. 1659. De maximis et minimis geometrica diuinatio in quintum Conicorum Apollonii Pergaei adhuc desideratum ... liber primus[-secundus]. Florentiae: apud Ioseph Cocchini.
Williams, K., ed. 1996. Nexus: Architecture and mathematics. Fucecchio: Edizioni dell’Erba.
Author information
Authors and Affiliations
Editor information
Rights and permissions
Copyright information
© 2009 Kim Williams Books, Turin
About this chapter
Cite this chapter
Roero, C.S. (2009). Guarino Guarini and Universal Mathematics. In: Williams, K. (eds) Nexus Network Journal. Nexus Network Journal, vol 11,3. Birkhäuser Basel. https://doi.org/10.1007/978-3-7643-8978-9_7
Download citation
DOI: https://doi.org/10.1007/978-3-7643-8978-9_7
Publisher Name: Birkhäuser Basel
Print ISBN: 978-3-7643-8977-2
Online ISBN: 978-3-7643-8978-9
eBook Packages: Mathematics and StatisticsMathematics and Statistics (R0)