Rose bud proliferation, a disorder of still unknown etiology

Abstract

A new, peculiar and often harmful budding disorder in roses, known to occur in the Netherlands since about 1954 and presumably in some other countries, is described. It may lead to a failure of up to 90% of the plants in a nursery field.

Affected buds, having normally attached after budding in summer but remaining dormant until spring, then develop into proliferating tiny witches' brooms or curly heads (‘kroeskoppen’) and later succumb or recover. Full-grown plants never show any abnormality.

Entomological, bacteriological, mycological and virological studies could not reveal the cause of the disease. Bud-graft experiments did not unequivocally demonstrate its infectious nature. Many field observations and data gathered by the Plant Protection Service through a questionnaire did not show or suggest any correlation between disease incidence and special conditions or cultural practices.

The disease is now supposed to be due to either a hormonal imbalance brought about by the act of budding, or by a pathogenic micro-organism occurring in low concentration in affected tissue or disappearing from it after the onset of the pathological process.

Samenvatting

Een nieuwe, in 1954 voor het eerst vermelde, thans schadelijke oculatieziekte in rozenkwekerijen in het zuidoosten, maar ook voorkomend in andere delen van het land, wordt beschreven. Aantastingen variërend van enkele procenten tot 90% van de oculaties op één perceel zijn waargenomen. De afwijking komt waarschijnlijk ook in Engeland en Amerika voor.

Aangetaste ogen ontwikkelen zich, nadat ze na oculatie in de vorige zomer normaal vergroeiden en slapende bleven, tot woekerende kleine heksenbezempjes of kroeskoppen, soms slecht één of enkele centimeters groot (Fig. 1 en 2). Later in het seizoen gaan deze scheutwoekeringen veelal te gronde, soms ook herstellen ze zich (Fig. 3) en er ontstaan dan geheel normale, hoogstens iets in groei achterblijvende of wat spichtige planten. Aan volgroeide planten is de afwijking nooit waargenomen. In een aanplant staan de aangetaste planten meestal grillig verspreid tussen de gezonde. Soms treedt pleksgewijs aantasting op (Fig. 4).

Door entomologisch, bacteriologisch, mycologisch en virologisch onderzoek kon geen ziekteoorzaak worden opgespoord. Een enquête gehouden door de Plantenziektenkundige Dienst onthulde geen duidelijke correlatie tussen de wijze en mate van voorkomen en speciale omstandigheden of bepaalde teeltmaatregelen. De verschijnselen werden in alle onderzochte cultivars van klim- en struikrozen en op alle gebruikte onderstammen, zij het niet in gelijke mate, waargenomen (Tabel 2 en 3). In entproeven in de kas kon het verschijnsel niet worden opgewekt, noch van zieke op gezonde planten worden overgebracht. In dubbeloculatieproeven buiten leek de ziekte van ogen van zieke herkomst over te gaan op er boven geöculeerde gezonde ogen (Tabel 1), maar daarbij bleven vele ogen van zieke herkomst gezond en werden ogen van gezonde herkomst ziek.

Verondersteld wordt tenslotte dat de afwijking te wijten is aan een door het oculeren en de daaruit resulterende callusvorming op gang gebrachte verstoring in de groeistofhuishouding, die van een samenstel van omstandigheden afhankelijk is. Het wordt echter niet geheel uitgesloten geacht, dat de verstoring toch op gang wordt gebracht door een micro-organisme, dat in afwijkend weefsel in lage concentratie voorkomt, of weer verdwijnt nadat het pathologische proces op gang is gebracht.