Zusammenfassung
Dihydrotachysterin galt im Gegensatz zum Vitamin D bisher als antirachitisch kaum wirksam. Es wird nun über eine Vitamin D-Mangelrachitis bei einem 23 Monate alten Mädchen berichtet, die durch Gaben von 2mal 15 mg Dihydrotachysterin3 krist. in öliger Lösung per os praktisch ebenso wie durch Vitamin D beinflußt werden konnte. Der Mechanismus dieses Effektes wird erörtert und die sich eventuell daraus ergebenden Folgerungen aufgezeigt.
Literatur
Holtz, F., u.E. Schreiber: Hoppe-Seylers Z. physiol. Chem.191, 1 (1930).
Werder, F. v.: Hoppe-Seylers Z. physiol Chem.260, 119 (1939).
Werder, F. v.: Naturwiss.43, 380 (1956).
Vliervoet, J. L. J. van de, P. Westerhof, J. A. Keverling-Buisman u.E. A. Havinga: Rec. Trav. chim. Pyas-Bas75, 1179 (1956).
Jesserer, H.: Klin. Wschr.1958, 263.
Jesserer, H.: Dtsch. med. Wschr.1958, 492.
Harnapp, G. O.: Mschr. Kinderheilk.63, 262 (1935).
Shol, A. T., C. H. Fan andS. Farber: Proc. Soc. exp. Biol. (N.Y.)42, 529 (1939).
Snapper, I.: Medical clinics on bone diseases, 2. Aufl. New York 1949.
Swoboda, W.: Die genuine Vitamin D-resistente Rachitis. Wien 1956.
Jesserer, H.: Osteomalazie; Documenta rheumatologica Geigy, H. 14, 1958.
Rudder, B. de: Ergebn. inn. Med. u. Kinderheilk.60, 275 (1941).
Guggenheim, M.: Experientia (Basel)2, 48 (1946).
Jesserer, H.: Ther. d. Gegenw.97, 131 (1958).
Author information
Authors and Affiliations
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Jesserer, H., Swoboda, W. Dihydrotachysterin und Vitamin D-Mangelrachitis. Klin Wochenschr 37, 84–86 (1959). https://doi.org/10.1007/BF01482874
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF01482874