A proposal for an international nomenclature of races of Phytophthora infestans and of genes controlling immunity in Solanum demissum derivatives

Summary

• (1) The differential host series employed by the four authors were exchanged and the reactions to the races isolated or employed in the different countries were ascertained.

• (2) The results obtained make it possible to standardize the designation of the races of the late blight fungus and of the genes for immunity derived from Solanum demissum.

• (3) For both purposes the nomenclature of Black was chosen.

Samenvatting

o li]1.|Teneinde na te gaan, in hoeverre de door de schrijvers ge\:isoleerde physio's van P. infestans en de thans bekende, uit S. demissum afkomstige factoren voor resistentie identiek zijn, werden toetssortimenten uitgewisseld en in de drie landen op hun vatbaarheid voor de daar aanwezige collecties van physio's onderzocht. De resultaten hiervan worden vermeld in de tabellen 1, 2 en 3. De verwantschap tussen de gebruikte physio's van elk der drie collecties blijkt uit de figuren 1, 2 en 3. li]2.|In tabel 4 is vermeld, welke physio's zeer waarschijnlijk aan elkaar identiek zijn. Een nieuwe, internationaal te gebruiken benaming wordt voorgesteld en opgenomen in de tabellen 4 en 5. Er blijken thans 13 physio's met verschillend spectrum bekend te zijn; zes er van komen in alle drie collecties voor, vijf alleen in die van Black, twee alleen in die van Mastenbroek. De vermoedelijke verwantschap tussen deze dertien en nog drie onbekende, maar theoretisch te verwachten physio's (tabel 5) wordt weergegeven in fig. 4. De verwantschap tussen de bekende physio's is met getrokken lijnen, die tussen de bekende en de theoretisch te verwachten physio's met stippellijnen aangeduid. li]3.|Teneinde mogelijke verwarring op te heffen en het vergelijken van door de verschillende onderzoekers op dit terrein verkregen resultaten te vergemakkelijken, wordt een nieuwe, internationaal te gebruiken benaming voorgesteld, die gebaseerd is op de verwantschap tussen de physio's. li]4.|Uit tabel 5 blijkt, welke resistentiefactoren zeer waarschijnlijk aan elkaar identiek zijn en tegen welke physio's zij resistentie oproepen. li]5.|Ook voor de resistentiefactoren wordt het gebruik op internationale schaal van e\'en benaming voorgesteld (tabel 5). li]6.|Zowel voor de physio's als voor de resistentiefactoren wordt de door Black (2) voorgestelde benaming gekozen. De theoretische achtergrond van de benaming der physio's is ook reeds aanwezig in de oude benaming van Mills and Peterson (5, 6) en in het schema van Mastenbroek (3, fig. 12). li]7.|De voordelen van de gekozen wijzen van benoeming zijn:

o li]a.|dat de vatbaarheid en de resistentie van een plant van bekende samenstelling t.a.v. de resistentiefactoren kan worden aangegeven, zonder dat een tabel of diagram geraadpleegd behoeft te worden. B.v. een plant in het bezit van factor R₃ is vatbaar voor de physio's 3; 1, 3; 2, 3; 3, 4; 1, 2, 3; 1, 3, 4; 2, 3, 4 en 1, 2, 3, 4, dus voor alle physio's in welker benaming het cijfer 3 voorkomt. Tegen de overige physio's is de plant resistent. Een plant, in het bezit van de factoren R₁ en R₄, is vatbaar voor de physio's 1, 4; 1, 2, 4; 1, 3, 4 en 1, 2, 3, 4, dus voor alle physio's, waarin 1, 4 voor komt. Voor alle overige physio's is zo'n plant onvatbaar (zie tabel 5). li]b.|dat, omgekeerd, onmiddellijk kan worden gezegd, welk physio voor welke combinaties van resistentiefactoren pathogeen is. B.v. physio 1, 2, 4 is pathogeen voor planten met combinaties van de factoren R₁, R₂ en R₄. Planten, waarin factor R₃ aanwezig is, zijn onvatbaar voor physio 1, 2, 4. li]c.|dat dit systeem waarschijnlijk uitbreiding toelaat, wanneer dit nodig mocht zijn, zonder dat de benamingen veranderd behoeven te worden.