Inleiding

Abstract

Thuisverblijvende gehandicapten hebben in het algemeen een bijzonder slechte mondhygiëne en een grote tandheelkundige behandelachterstand. Door problemen met het uitvoeren van mondhygiënische maatregelen en minder natuurlijke reiniging van de mond bestaat een verhoogd risico op gingivitis, parodontitis, stomatitis, infectie van wonden en cariës. De behandelachterstand wordt enerzijds veroorzaakt doordat gehandicapten of hun ouders of verzorgers vaak niet om hulp vragen. Door de problemen die voortkomen uit het gehandicapt-zijn kan het gebit als weinig belangrijk worden ervaren of behandeling te bedreigend worden gevonden. Bovendien zijn transportproblemen, onvoldoende toegankelijkheid van de praktijk, kosten van behandeling en het niet kunnen vinden van een geschikte tandarts vaak belemmerende factoren. Anderzijds zijn tandartsen, mondhygiënisten en tandartsassistenten vaak huiverig gehandicapten daadwerkelijk te behandelen.