Abstract
Artsen zijn altijd zelf verantwoordelijk geweest voor de kwaliteit van hun eigen (klinisch) handelen. Zij hebben die verantwoordelijkheid ook genomen; echter tot nu toe is dit grotendeels impliciet gebleven. Bij het afronden van de (specialistische) opleiding krijgt de arts de bevoegdheid te praktiseren; voor het behouden van de registratie is het volgen van geaccrediteerde na- en bijscholing voldoende. Dit bood de samenleving vertrouwen in de kwaliteit van de geboden zorg. Het sprak vanzelf dat artsen voldoende competent waren en dat ze handelden in het belang van de gemeenschap en vooral van individuele patiënten. In de vanzelfsprekendheid van dit vertrouwen is de laatste tijd om meerdere redenen snel verandering gekomen. Zo blijkt de zorgverlening op verschillende plaatsen sterk te variëren, trekken berichten over fouten en misstanden sterk de aandacht, zijn veel patiënten beter geïnformeerd, mondiger en wellicht veeleisender, en bestaat in het algemeen de wens in de samenleving dat gezagsdragers en andere publieke figuren verantwoording naar buiten afleggen. Vertrouwen moet in toenemende mate worden verdiend door te laten zien wat men doet en vooral dat men het goed doet. Dit heeft binnen de gezondheidszorg geleid tot een intensieve ontwikkeling van methoden, procedures en indicatoren voor het beoordelen en kritisch evalueren van de patiëntenzorg. Kwaliteits- en prestatie-indicatoren op allerlei gebieden van de zorg worden geïntroduceerd, evenals toetsings-, visitatie- en accreditatieprocedures. Er is een toenemende druk vanuit de overheid, de inspectie voor de gezondheidszorg, de zorgverzekeraars en de patiënten- en cliëntenorganisaties op zorgverleners om de kwaliteit van de zorg zichtbaar en vergelijkbaar te maken.
Access this chapter
Tax calculation will be finalised at checkout
Purchases are for personal use only
Referenties
Hombergh P van den, Grol R, Hoogen H van den, Bosch WJ van den. Practice visits as a tooi in quality improvement: acceptance and feasibility. Qual Health Care 1999;8(3):167-71.
Council of Europe. The development and implementation of quality improvement systems (QiS) in health care. Recommendation No. R. (2000)5. Strasbourg: Council of Europe Publishing, 2000.
Bodenheimer T. The American health care system: the movement for improved quality in health care. N Engl J Med 1999;340:488–92.
Baker R, Grol R. Principles and models for quality improvement. In: Jones R et al. (eds). Oxford Textbook of Primary Medical Care. Oxford: Oxford University Press, 2004.
Lawrence M, Olesen F, et al. Indicators of quality in health care. Eur J Gen Pract 1997;3:103–8.
Campbell SM, Braspenning J, Hutchinson A, Marshall M. Research on methods of developing and applying quality indicators in primary care. bmj 2003;326:816–9.
Donabedian A. Explorations in quality assessment and monitoring (vol. 1): the definition of quality and approaches to its assessment. Michigan, Ann Arbor: Health Administration Press, 1980.
Grol R, Wensing M (eds). Implementatie. Effectieve verandering in de patiëntenzorg. Maarssen: Elsevier, 2001.
Author information
Authors and Affiliations
Editor information
Editors and Affiliations
Copyright information
© 2005 Bohn Stafleu van Loghum
About this chapter
Cite this chapter
Grol, R.P.T.M., Braspenning, J.C.C., in ’t Veld, C.J. (2005). Evalueren van de Kwaliteit van Zorg in de Huisartsenpraktijk. In: Braspenning, J.C.C., Pijnenborg, L., in ’t Veld, C.J., Grol, R.P.T.M. (eds) Werken aan kwaliteit in de huisartsenpraktijk. Bohn Stafleu van Loghum, Houten. https://doi.org/10.1007/978-90-313-9468-5_1
Download citation
DOI: https://doi.org/10.1007/978-90-313-9468-5_1
Publisher Name: Bohn Stafleu van Loghum, Houten
Print ISBN: 978-90-313-4624-0
Online ISBN: 978-90-313-9468-5
eBook Packages: Dutch language eBook collection