Niet verder vertellen…

Abstract

Rond mijn achtste was ik de trotse oprichter van een geheim genootschap met de raadselachtige naam ‘De wakende leeuw’. Zes mededorpelingetjes had ik zover gekregen toe te treden. Onze doelstellingen staan mij niet helder meer voor de geest. Ik weet nog wel dat wij ooit eens een zwakzinnige jongen in de koeienstront hebben gegooid, maar ik dacht niet dat dat direct voortvloeide uit ons mission statement. We hadden ook een heus clublied, waarvan ik mij vooral nog herinner dat het rijm extreem kreupel was. We zongen het uitsluitend als niemand ons kon horen, want je bent een geheim genootschap of je bent het niet. Natuurlijk was er een ledenregister: een smoezelig schriftje waarin ieder van ons zijn eigen naam alsmede een bijnaam had ingevuld. Ook die bijnamen betroffen een groot geheim. Daarnaast werden al onze operaties in steekwoorden en met volstrekt overbodige codes in het schriftje genoteerd.