Samenvatting
Zowel in de huisartspraktijk als bij de specialist is atriumfibrilleren (AF) de meest voorkomende ritmestoornis. AF is geassocieerd met een verhoogde morbiditeit en mortaliteit die voornamelijk samenhangt met de aanwezigheid van onderliggend cardiovasculair lijden en het sterk verhoogde risico op trombo-embolische complicaties. Zo bleek in de ‘Framingham study’ het risico op een CVA in de aanwezigheid van AF 3 tot 5 maal verhoogd te zijn 1). Ook speelt leeftijd hierbij een belangrijke rol in die zin, dat de kans, dat een CVA toegeschreven kan worden aan AF, relatief klein is bij patiënten jonger dan 60 jaar (1,5%) toenemend tot 23,5% bij patiënten ouder dan 80 jaar (1).
cardioloog, Leids Universitair Medisch Centrum.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Referenties
Wolf PA, Abbott RD, Kannel WB. Atrial fibrillation as an independent risk factor for stroke: The Framingham study. Stroke 1991; 22: 983-88.
Walraven C van, Hart RG, Singer DE, et al. Oral anticoagulants vs aspirin in nonvalvular atrial fibrillation. An individual patient meta-analysis. JAMA 2002; 288: 2441-48.
Fuster V, Ryden LE, Asinger RW, Cannom DS, Crijns HJ, et al. ACC/AHA/ESC guidelines for the management of patients with atrial fibrillation. J Am Coll Cardiol 2001; 38: 1266i-IXX.
Hart RG, Pearce LA, Rothbart RM, et al. Stroke with intermittent atrial fibrillation: Incidence and predictors during aspirin therapy. J Am Coll Cardiol 2000; 35: 183-87.
Khan IA. Transient atrial mechanical dysfunction (stunning) after cardioversion of atrial fibrillation and flutter. Am Heart J 2002; 44: 11-22.
Allessie M, Ausma J, Schotten U. Electrical, contractile and structural remodeling during atrial fibrillation. Cardiovasc Res 2002; 54: 230-46.
Berger M, Schweitzer P. Timing of thromboembolic events after electrical cardioversion of atrial fibrillation or flutter: A retrospective analysis. Am J Cardiol 1998; 82: 1545-46.
The atrial fibrillation follow-up investigation of rhythm management (AFFIRM) investigators. A comparison of rate control and rhythm control in patients with atrial fibrillation. N Engl J Med 2002; 347: 1825-33.
Author information
Authors and Affiliations
Copyright information
© 2006 Bohn Stafleu van Loghum
About this chapter
Cite this chapter
Wijffels, M. (2006). Levert paroxismaal atriumfibrilleren meer risico op trombo-embolievorming dan continu atriumfibrilleren?. In: Vademecum permanente nascholing huisartsen. Bohn Stafleu van Loghum, Houten. https://doi.org/10.1007/978-90-313-8808-0_11
Download citation
DOI: https://doi.org/10.1007/978-90-313-8808-0_11
Publisher Name: Bohn Stafleu van Loghum, Houten
Print ISBN: 978-90-313-8807-3
Online ISBN: 978-90-313-8808-0
eBook Packages: Dutch language eBook collection