Het verdriet van een oude moeder

Abstract

Op een avond, lang geleden, zat een oude vrouw in het duister te staren. Ze was alleen. Die dag was haar laatste vriendin overleden en nu had ze niemand meer, geen familie en geen vertrouweling. Het verdriet riep herinneringen bij haar op aan de vele smartelijke gebeurtenissen die haar door de jaren heen waren overkomen. Eerst stierf haar ene zoon en vervolgens de andere, beiden nog kinderen. Toen overleed haar man. Niet lang daarna verloor ze haar tante, een zuster en achtereenvolgens al haar overige familieleden. Nu was ze eenzaam en berooid. In haar ellende vervloekte de oude moeder haar lot en ze werd boos op God. ‘Waar heb ik dit aan verdiend?’, weeklaagde ze.