‘Ik wil een spoor van mijn leven achterlaten, als een soort erfenis’

Abstract

In de oorlog heb ik vanaf mijn vijftiende levensjaar in Nederlands-Indie in een kamp gezeten. Daar hield ik een dagboek bij in een ouderwets kasboek, met zo'n dikke kaft. Ik kan niet echt tekenen, maar ik maakte er tekeningetjes bij, potloodtekeningetjes, om vast te leggen hoe het er daar uitzag. We hadden geen fototoestel meer. Als de Amerikanen zouden komen, wilde ik laten zien hoe het in het kamp was geweest. Ik heb dat gedaan tot we geen papier meer mochten hebben. Toen we op transport moesten, heb ik het dagboek verstopt met de bedoeling het later op te halen. Na de oorlog, in 1945, ben ik er wel teruggeweest, maar toen ben ik het vergeten. Ik wasachttien jaaren met heel andere dingen bezig; we moesten overleven.