Gender en diversiteitvraagstukken in de vrouwenhulpverlening

‘Het persoonlijke is politiek’ was het adagium waarmee de Vhv startte. Eind jaren tachtig van de vorige eeuw werden veel vrouwen in de hulpverlening zich ervan bewust dat dit adagium niet alleen gold voor sekse maar ook voor etniciteit. De behoefte aan etnisch bewuste of multiculturele dienstverlening nam toe. Er gingen in de vrouwenhulpverlening (Vhv) stemmen op om een kleurrijker personeelsbestand te ontwikkelen. Halverwege de jaren negentig van de vorige eeuw groeide vervolgens het besef dat de perikelen die zich voordeden in interetnische samenwerking niet individueel, incidenteel of toevallig waren maar maatschappelijke, structurele en ‘noodzakelijke’ patronen vertoonden. Vanuit mijn multiculturele advieswerk heb ik die ontwikkelingen meebeleefd en positief gestimuleerd.

Dit hoofdstuk doet verslag van die ervaringen. Ik ga in op het ontstaan van mijn Multiculturele Advies-Praktijk Synthese (Maps), de vraag waarom zoveel van mijn klanten uit de Vhv kwamen, welke rol zwarte en witte vrouwen daarbij speelden en welke relevantie deze geschiedenis heeft voor het huidige diversiteitbeleid. De data die ik verwerk, zijn merendeels afkomstig uit het archief van maps en beslaan de periode 1986–1995.