Abstract
This chapter compares the two most important political figures in Poland after the restoration of democracy in 1989: Jarosław Kaczyński and Donald Tusk. The two are the most obvious choices for a comparative analysis of party leadership in Poland. Both served multiple terms in office, encompassing periods of opposition as well as government. This makes it possible to observe the evolution of their leadership styles and the impact they had on their respective parties. Yet, they are interesting cases not only for their longevity but also in the ways their contrasting leadership styles and political objectives have shaped contemporary Polish politics. Both played leading roles in the consolidation of Poland’s party system after the ‘false start’ of the post-communist divide.
This is a preview of subscription content, log in via an institution.
Buying options
Tax calculation will be finalised at checkout
Purchases are for personal use only
Learn about institutional subscriptionsNotes
- 1.
Henceforth any reference to ‘Kaczyński’ by surname alone should be understood to denote Jarosław Kaczyński, rather than his twin brother, the late former president Lech Kaczyński, who will be referred to by his full name.
- 2.
Technically, this was not a majority for PiS as a party, but for its electoral list, which also contained members of the United Poland (Solidarna Polska; SP) and Poland Together (Polska Razem; PR) parties. However, the parties sat as a single parliamentary club and governed as a disciplined, united whole.
References
Bochwic, T. (1991). Odwrotna strona medalu. Warszawa: Oficyjna Wydawnicza MOST.
CBOS. (2019). Trends. http://www.cbos.pl/EN/trends/trends.php.
Centrum Badania Opinii Społecznej. (2014). Zaufanie do polityków w elektoratach partyjnych, Komunikat z badań 166/2014. https://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2014/K_166_14.PDF.
Centrum Badania Opinii Społecznej. (n.d.). Portret Donalda Tuska po ponad trzech latach sprawowania urzędu premiera, Komunikat z badań BS/83/2011. https://cbos.pl/SPISKOM.POL/2011/K_083_11.PDF.
Dorn, L., Łukasiak, A., & Rybak, A. (2009). Rozrachunki i wyzwania. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o.
Dudek, A. (2016). Historia polityczna Polski 1989–2015. Kraków: Znak.
Enyedi, Z. (2005). The role of agency in cleavage formation. European Journal of Political Research, 44(5), 697–720. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1475-6765.2005.00244.x.
Gazeta.pl. (2017). Kaczyńskiemu puściły w Sejmie nerwy. ‘Zabiliście mojego brata! Jesteście kanaliami!’. http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114884,22113756,kaczynskiemu-puscily-w-sejmie-nerwy-zabiliscie-mojego-brata.html.
Gazeta Wyborcza. (2013). Tusk pokonał Gowina. Dostał 79,58 proc. głosów. Pozostaje szefem PO. http://wyborcza.pl/1,75398,14480289,Tusk_pokonal_Gowina__Dostal_79_58_proc__glosow__Pozostaje.html.
Grabowska, M. (2004). Podział postkomunistyczny: społeczne podstawy polityki w Polsce po 1989 roku. Warszawa: Scholar.
Interia.pl. (2018). PiS zwiększyło liczbę działaczy o ponad 4100 w ciągu ośmiu miesięcy. https://fakty.interia.pl/polska/news-pis-zwiekszylo-liczbe-dzialaczy-o-ponad-4100-w-ciagu-osmiu-m,nId,2753990?fbclid=IwAR2SY8wmv9wyUxyIJPnQ2noOKkljaDW-JdDG27bgHC44k_7gZdkp6vbmOvk#utm_source=fb.
Janicki, M., & Władyka, W. (2013). Premier Donald Tusk o Platformie, rządzie i własnych planach. Polityka. https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kraj/1544533,1,premier-donald-tusk-o-platformie-rzadzie-i-wlasnych-planach.read.
Kowalczyk, K., & Sielski, J. (2006). Partie i ugrupowania parlamentarne III RP. Toruń: Dom Wydawniczy DUET.
Krasowski, R. (2016). Czas Kaczyńskiego. Warszawa: Czerwone i Czarne.
Lichocka, J. (2008). Na prawo od nas tylko ściana [interview with Jarosław Kaczyński]. Rzeczpospolita, November 20.
Matyja, R. (2009). Od ruchu ‘trzech tenorów’ do partii Tuska. In M. Migalski (Ed.), Platforma Obywatelska (pp. 54–81). Polskie partie polityczne. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Matyja, R. (2010). Od silnego przywództwa do partii monocentrycznej. In M. Migalski (Ed.), Prawo i Sprawiedliwość (pp. 24–55). Polskie partie polityczne. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Millard, F. (2006). Poland’s politics and the travails of transition after 2001: The 2005 elections. Europe-Asia Studies, 58(7), 1007–1031. https://doi.org/10.1080/09668130600926215.
Newsweek. (2010a). Jarosław Kaczyński: Chcę być premierem [interview]. https://www.newsweek.pl/polska/rozmowa-newsweeka-z-jaroslawem-kaczynskim/10bblm9.
Newsweek. (2010b). ‘To moja ostatnia kadencja’. Tusk o przyszłości na czele PO. https://www.newsweek.pl/polska/tusk-chce-byc-szefem-po-tylko-jeszcze-przez-4-lata/crk8r43.
Onet.pl. (2013). ‘Gazeta Wyborcza’: Platforma Obywatelska w liczbach. https://wiadomosci.onet.pl/kraj/gazeta-wyborcza-platforma-obywatelska-w-liczbach/hzxcj.
Paszkiewicz, K. A. (2004). Partie i koalicje polityczne. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Pech, L., & Scheppele, K. L. (2017). Illiberalism within: Rule of law backsliding in the EU. Cambridge Yearbook of European Legal Studies, 19, 3–47.
Platforma Obywatelska. (2019). Historia. https://platforma.org/historia.
Prawo i Sprawiedliwość. (2016). V Kongres Prawa i Sprawiedliwości. http://pis.org.pl/aktualnosci/v-kongres-prawa-i-sprawiedliwosci.
Prawo i Sprawiedliwość. (2019). Historia partii. http://pis.org.pl/partia/historia-partii.
RMF FM. (2019). Jarosław Kaczyński w RMF FM: Nie jestem dyktatorem. https://www.rmf24.pl/tylko-w-rmf24/rozmowa/news-jaroslaw-kaczynski-w-rmf-fm-nie-jestem-dyktatorem,nId,2861857.
Sobolewska-Myślik, K., Kosowska-Gąstoł, B., & Borowiec, P. (2009). Od centralizacji do demokratyzacji - struktura organizacyjna Platformy Obywatelskiej RP. In M. Migalski (Ed.), Platforma Obywatelska (pp. 26–53). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Stanley, B. (2016). Confrontation by default and confrontation by design: Strategic and institutional responses to Poland’s populist coalition government. Democratization, 23(2), 263–282.
Stanley, B. (2019). Working in the gaps left behind: Radical right movements in a consolidating party system. In M. Caiani & O. Cisar (Eds.), Radical right ‘movement parties’ in Europe (pp. 168–183). London and New York: Routledge.
Stanley, B., & Cześnik, M. (2019). Populism in Poland. In D. Stockemer (Ed.), Populism around the world (pp. 67–87). Cham: Springer.
Szczerbiak, A. (2002). Poland’s unexpected political earthquake: The September 2001 parliamentary election. Journal of Communist Studies and Transition Politics, 18(3), 41–76. https://doi.org/10.1080/714003608.
Szczerbiak, A. (2007). ‘Social Poland’ defeats ‘liberal Poland’? The September–October 2005 Polish parliamentary and presidential elections. Journal of Communist Studies and Transition Politics, 23(2), 203–232. https://doi.org/10.1080/13523270701317463.
Szczerbiak, A. (2008). The birth of a bipolar party system or a referendum on a polarizing government? The October 2007 Polish parliamentary election. Journal of Communist Studies and Transition Politics, 24(3), 415–443.
Tusk, D. (1998). Idee gdańskiego liberalizmu. In D. Tusk (Ed.), Idee gdańskiego liberalizmu (pp. 16–57). Gdańsk: Fundacja Liberałów.
Wp.pl. (2018). PO - Platforma Obywatelska - Członkowie, liderzy, sondaże. https://wiadomosci.wp.pl/po-platforma-obywatelska-6032708608316033c.
Author information
Authors and Affiliations
Corresponding author
Editor information
Editors and Affiliations
Rights and permissions
Copyright information
© 2020 The Author(s)
About this chapter
Cite this chapter
Stanley, B. (2020). A Comparison of Two Polish Party Leaders: Jarosław Kaczyński and Donald Tusk. In: Gherghina, S. (eds) Party Leaders in Eastern Europe. Palgrave Studies in Political Psychology. Palgrave Macmillan, Cham. https://doi.org/10.1007/978-3-030-32025-6_8
Download citation
DOI: https://doi.org/10.1007/978-3-030-32025-6_8
Published:
Publisher Name: Palgrave Macmillan, Cham
Print ISBN: 978-3-030-32024-9
Online ISBN: 978-3-030-32025-6
eBook Packages: Political Science and International StudiesPolitical Science and International Studies (R0)