De bekendheid van mantelzorgers met voorzieningen ter ondersteuning van hulpbehoevenden

In dit artikel wordt nagegaan in hoeverre mantelzorgers bekend zijn met voorzieningen voor hulpbehoevenden en in hoeverre dit samenhangt met uiteenlopende kenmerken van die mantelzorgers, de hulpbehoevende en de geleverde zorg. De gegevens zijn afkomstig van de studie ‘Informele hulp 2007’ van het Centraal bureau voor de Statistiek en het Sociaal en Cultureel Planbureau (N=2646). De subpopulatie (N=1011) bestond uit mantelzorgers die de hulpbehoevende voor wie zij zorgen, hielpen met het regelen van collectief gefinancierde ondersteuning. De helft van de mantelzorgers weet niet goed waar hij of zij terecht kan voor het regelen van voorzieningen voor de hulpbehoevende en meer dan de helft is niet goed op de hoogte van beschikbare regelingen in de gemeente. Mannelijke, laagopgeleide, jongere mantelzorgers die in de stad wonen en mantelzorgers die een ouder, schoonouder of een ander familielid verzorgen of zwaarder belast zijn, zijn minder vaak op de hoogte van voorzieningen. Een geringere bekendheid bij de mantelzorger hangt eveneens samen met alleen (of samen met andere informele hulpverleners) voor de hulpbehoevende zorgen, hulp bieden aan een chronisch zieke en met het verlenen van hulp omdat er geen alternatief is. Deze inzichten pleiten ervoor dat (lokale) overheden en professionals informatie specifieker op deze helpers richten, zeker als er maar één mantelzorger is, zodat hulpbehoevenden de juiste ondersteuning krijgen.

Trefwoorden: mantelzorg, voorzieningen, hulpbehoevenden, AWBZ, Wmo, sociale zekerheid

Abstract

Acquaintance of informal caregivers with supportive services for care recipients

This article elaborates on the acquaintance of informal caregivers with supportive services, focussed on the one they care for, and how this can be declared by several factors. The data come from the study ‘Informal care 2007’ from Statistics Netherlands (CBS) (N=2646). The population (N=1011) consisted of informal caregivers who helped the care receiver with arranging the concerning services. Most of the informal caregivers (92%) eventually say it is clear where they can request for services. Half of them, however, does not know where to go for arranging services and even more do not feel informed sufficiently about regulations in the municipality. Caring for a chronically ill person is related to being less acquainted with the services, as well as the motivation to help due to a lack of an alternative or the lack of a social or professional network. Men, lower-educated and younger informal caregivers from the city turn out to be less acquainted with the available services as well as caregivers caring for their parents or other relatives. These results argue for more focus of (local) governments and professionals on the specific informal caregivers at risk, especially those provide help on their own.