GHB-epidemiologie in Nederland en Vlaanderen

Samenvatting

De prevalentie van het gebruik van gamma-hydroxybutyraat (GHB) in Vlaanderen en Nederland onder de algemene bevolking is relatief laag vergeleken met dat van andere middelen, maar de problematiek die gepaard gaat met GHB-gebruik is wel toegenomen, zoals blijkt uit Nederlandse cijfers van de verslavingszorg en afdelingen voor spoedeisende hulp (SEH’s). De omvang van het gebruik in Nederland en Vlaanderen is bekeken aan de hand van prevalenties onder de algemene bevolking en uitgaanders. Daarnaast is de epidemiologie beschreven van de verslavingszorg. Uitgaansonderzoeken uit beide landen laten een aantal opvallende zaken zien. GHB doet nog steeds flink onder voor het gebruik van andere uitgaansdrugs (zoals cannabis, XTC of cocaïne). In Nederland wordt GHB relatief vaak thuis gebruikt, terwijl het in Vlaanderen voornamelijk een uitgaansdrug is. Een forse toename in de verslavingszorg lijkt een indicatie dat GHB met name in Nederland als probleemdrug kan worden beschouwd. Belangrijke overeenkomsten in de kenmerken van de cliënten uit beide landen zijn de leeftijd (die lager is dan die van andere verslavingszorgcliënten), hoge werkeloosheid en cogebruik van stimulantia. GHB is geen middel dat uitsluitend door hoogopgeleide en goed geïntegreerde uitgaanders wordt gebruikt, maar ook door sociaal zwakkere groepen. Daarom benadrukken we het belang om daar zowel in de preventie als verslavingszorg speciale aandacht voor te blijven vragen.

Summary

GHB-epidemiology in the Netherlands and Flanders

Tibor Brunt & Jochen Schrooten

The prevalence of GHB use in Flanders and the Netherlands among the general population is relatively low, but problematic GHB use has increased, as evidenced by the Dutch figures of addiction and emergency first aid. The extent of use in the Netherlands and Flanders is examined on the basis of prevalence among the general population to the group of clubbers. In addition, the epidemiology of addiction is described. Studies from both countries have shown some interesting findings. GHB use is still considerably low to that of other recreational drugs such as cannabis, XTC or cocaine. In the Netherlands, GHB is relatively often used at home, while in Flanders it is mainly used in clubs. A sharp increase in addiction treatment indicates that GHB in the Netherlands can be considered a ‘problem drug’. Similar characteristics of addiction clients of both countries are age, gender (male), high unemployment, and co-use of stimulants. GHB is not a drug that is used exclusively by highly educated, well-integrated, clubbers, but also by groups of lower social economic status. Therefore, GHB deserves special attention, both in terms of prevention and addiction care.