Onderzoek naar interdoktervariatie bij beoordelingen van verzekeringsartsen

Samenvatting

Doel is inzicht te krijgen in de mate en mogelijk daarmee samenhangende factoren van systematische verschillen tussen beoordelingen door verzekeringsartsen in de praktijk.

Variabelen conform het ‘Attitude - Sociale Norm - Eigen Effectiviteit’- model uit een vragenlijstonderzoek onder verzekeringsartsen, zijn gekoppeld aan uitkomsten van hun beoordelingen van cliënten. Multilevelanalyses zijn uitgevoerd op 196 verzekeringsartsen en 83.755 beoordelingen voor WAO, Herbo of WIA in de periode 2003-2008. ‘Intraclass’-correlatiecoëfficiënten zijn berekend. Kenmerken, meningen en zelfgerapporteerd beoordelingsgedrag van verzekeringsartsen hangen in zeer geringe mate samen met de uitkomst van de arbeidsongeschiktheidsbeoordeling. Er blijken wel kleine tot matige systematische verschillen, met name voor de mate van urenbeperkingen en de ernst van beperkingen. Onze bevindingen leveren geen indicaties op van andere oorzaken voor deze verschillen. Zij kunnen te maken hebben met werkroutines of opvattingen over de ‘normale’ werklast van een werknemer. Onderzoek moet uitwijzen of protocollering deze verschillen vermindert.

Summary

A study of the assessment behaviour of insurance physicians

The aim of this study is to determine the extent and the associated factors of systematic variations in the disability assessments of long-term sick-listed employees by Dutch insurance physicians (IP’s). Variables from a questionnaire survey among IPs, based on the ‘Attitude - Social norm - self-Efficacy’ (ASE) model, were linked to the outcomes of the disability assessments. We performed multilevel analyses on the data provided by 196 IPs and 83,755 assessments in the period 2003-2008 and we calculated Intra Class Correlations (ICCs).

The characteristics, opinions and self-reported assessment behaviour of IPs showed very little association with the outcomes of their disability assessments. Our study uncovered small to moderate systematic variations, comparable to those in other medical professions, especially for working hour restrictions and the severity of the functional incapacity. We found no indications of other reasons for these variations. They may be related to work routines or to differing views on the ‘normal’ employee’s workload. Further research is needed to determine whether guidelines could reduce these systematic variations.