Samenvatting
Als er knobbels overkapt moeten worden, is het herstellen van een correcte anatomie van een (pre)molaar niet altijd makkelijk. Dit soort restauraties is tijdrovend, want na het aanbrengen moet de restauratie vaak een beetje worden ingeslepen om de occlusie en articulatie passend te krijgen. Het opnieuw afwerken nadat de zorgvuldig aangebrachte anatomie om zeep geholpen is kost weer extra tijd en doet omslachtig aan. Maar het kan makkelijker, beter en mooier. Door de restauratie niet direct, maar indirect te maken.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
De uitgangssituatie. Van element 46 is de mesiobuccale knobbel afgebroken; het element is met verschillende materialen in het verleden gerestaureerd.
De bitewing opname laat zien dat er geen uitgebreide restauratie nodig is.
Onder cofferdam wordt een groot deel van de oude restauratie verwijderd, waarbij de outline supragingivaal blijft. Dat er buccaal nog een beetje restauratiemateriaal (composiet) zit is niet erg, omdat er geen ontkalking zichtbaar is rondom dit deel van de restauratie. Aan dit composiet wordt later weer gehecht. Zouden we het deel weghalen dan komt de preparatie op of net onder gingivaniveau te liggen en maken we wellicht onnodig schade aan het element.
IDS wordt toegepast.
Over de IDS-laag wordt een beetje opaquer aangebracht om straks geen grauwe doorschemering te krijgen na het plaatsen van de composietrestauratie.
De afdruk is uitgegoten in gips.
Het model wordt gesepareerd met een beetje was. Dit is om ervoor te zorgen dat de indirecte composietrestauratie straks zonder breuk van het model te verwijderen is.
Het composiet wordt aangebracht en de anatomie wordt hersteld. Dit is het leukste werk: knobbels modelleren, fissuren maken. De kunstenaar in ons ontwaakt!
De hoogte van de restauratie wordt gecontroleerd met een tegenmodel.
De fissuren kunnen zelfs een beetje worden ingekleurd. Totaal onnodig, maar erg leuk voor het plaatje!
De restauratie is mooi losgekomen van de stomp, dankzij de separatielaag van was.
De restauratie wordt gepast in de mond.
De adhesieve procedure wordt toegepast …
… en de restauratie wordt gecementeerd met een beetje verwarmd composiet. Het composiet zal de ruimte tussen de kies en de restauratie vullen.
Ruim belichten om ervoor te zorgen dat de alle composiet uithardt.
Nu kan de restauratie afgewerkt gaan worden met schijfjes, brownies, en eventueel een EVA-handstuk. Na afloop wordt de zuurstofinhibitielaag verwijderd door onder glycerine nog een keer te belichten.
Het eindresultaat. Een anatomisch correcte restauratie, geen last van krimpspanning, geen gedoe met inslijpen.
Een voorbeeld van een indirecte composietrestauratie onder een frame.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
Dr. James J.R. Huddleston Slater is tandarts-gnatholoog en heeft een algemene praktijk in het centrum van Groningen. Hij geeft regelmatig lezingen over aangezichtspijn en is gastdocent aan het Universitair Medisch Centrum Groningen.
Marinthe Tijink is tandarts en werkt als tandartsmedewerker in diverse praktijken.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Slater, J., Tijink, M. Indirecte composietrestauraties. Tandartsprakt 38, 32–37 (2017). https://doi.org/10.1007/s12496-017-0009-7
Published:
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/s12496-017-0009-7