Samenvatting
Tandslijtage is een meer en meer voorkomend probleem met vaak op lange termijn moeilijke en dure consequenties. De noodzaak tot classificatie van de mate van slijtage dringt zich op. De vraag is wanneer we ingrijpen. In dit artikel wordt een specifieke case uitgebreid toegelicht. Dit vanuit een weefselsparend oogpunt dat met de jaren evolueerde van een minimaal invasieve naar een non-invasieve techniek. Het doel is een maximaal esthetisch resultaat te bekomen in combinatie met een maximaal mogelijke bescherming en behoud van het gebit op lange termijn. Het is een vernieuwende techniek die voortgevloeid is uit de klinische kennis van de auteur en wetenschappelijk literatuur uit verschillende domeinen. Het succes op lange termijn moeten we afwachten en verder onderzoek is noodzakelijk.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
Paule Peeters specialiseerde zich na haar studie tandheelkunde (1990-1994) in de prothetische tandheelkunde (nu ‘restauratieve tandheelkunde’) aan de KULeuven en behaalde in 1997 het diploma specialist in de prothetische tandheelkunde. Ze geeft postgraduaatcursussen en voordrachten voor het ‘Instituut voor Osseointegratie’. In 2009 behaalde ze het Europees diploma van de gespecialiseerde studie in de implantologie aan de Universiteit van Luik. Sinds 2006 leidt ze de groepspraktijk Icarus te Antwerpen (B).
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Peeters, P. Gefaseerd keramiek. TANDARTSPRAKTIJK 35, 4–10 (2014). https://doi.org/10.1007/s12496-014-0026-8
Published:
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/s12496-014-0026-8