Collaps als ‘donderslag bij heldere hemel’

‘Geachte mevrouw Abraham,

Waarschijnlijk behoor ik tot uw eerste lichting afgeleverde studenten en ik kan u vertellen dat ik tot nu toe in mijn praktijk geen medische problemen gehad heb waar ik geen weg mee wist.

Gisteren echter was het anders. Een oude heer die ik misschien wel al dertig jaar ken, kwam voor halfjaarlijkse controle. In het verleden heeft hij nogal wat medische problemen gehad, maar de laatste jaren is het stabiel. Terwijl hij in de stoel ligt en ik een praatje maak (‘Hoe het zo gaat?’) wordt hij opeens bleek en raakt bewusteloos, kort daarna krijgt hij weer kleur, maar ik dacht dat hij even ophield met ademen, daarna kon ik weer gewoon met hem praten en wist hij kennelijk niet dat er iets gebeurd was.

Ik zeg ‘kort daarna’, omdat mijn assistente om de hoek van de deur een veger en blik had gepakt. En in die korte tijd speelde het zich af. Voor mij leek het een uur.

Was dit een TIA? In het verleden heeft hij die wel gehad.