Kindermishandeling mogelijk gemist door onvoldoende informatieverzameling op de SEH

Samenvatting

Doel: Nagaan of de rapportage van kinderen die zich presenteren met een fractuur op de SEH, adequate informatie bevat om kindermishandeling uit te sluiten én of structureel gebruik van de sputovamolijst en gestructureerde beoordeling van de röntgenfoto’s het aantal verdenkingen op kindermishandeling doet toenemen.

Opzet: Prospectief, beschrijvend onderzoek.

Methode: Kinderen jonger dan 13 jaar met een fractuur op de SEH van het Máxima Medisch Centrum Veldhoven werden geïncludeerd. Vier onafhankelijke, geblindeerde observers beoordeelden de SEH-verslagen op adequaatheid van rapportage. Zij bekeken of voldoende informatie was verzameld om kindermishandeling uit te sluiten, dan wel aan te tonen. Voor ieder kind werd vervolgens de uitgebreide sputovamolijst ingevuld. Ontbrekende gegevens werden telefonisch opgevraagd bij de verzorgers van alle kinderen. Röntgenbeelden werden herbeoordeeld door een traumatoloog met in gedachten het oorzakelijk trauma en het tijdstip. Op basis van deze aanvullende informatie beoordeelden de observers of kindermishandeling de oorzaak van de fractuur kon zijn. De uitkomsten werden vergeleken met de conclusie van de arts op de SEH.

Resultaten: In totaal werden 160 kinderen geïncludeerd. In 21% van de gevallen was de informatie in het SEH-verslag inadequaat om kindermishandeling uit te sluiten, dan wel aan te tonen. Van 145 kinderen waren aanvullende gegevens beschikbaar. Op basis hiervan was er bij 16 kinderen een verdenking van mishandeling. Op de SEH werd echter slechts bij twee kinderen een verdenking van mishandeling gerapporteerd.

Conclusie: Een groot percentage SEH-verslagen bevatte onvoldoende informatie om kindermishandeling uit te sluiten. Door middel van structureel gebruik van de sputovamolijst en kritische beoordeling van de biomechanica van de fractuur was er een significante toename van het aantal verdenkingen op kindermishandeling.

Summary

Objective: To determine whether the medical documentation of children who presented with fractures at the emergency department, was adequate to identify inflicted trauma and if systematic use of the sputovamo list and structural description of the X-rays increases the detection of potential cases of child abuse.

Design: Prospective, descriptive study.

Methods: Children under 13 years, presenting with a fracture at the emergency department of the Máxima Medical Centre Veldhoven, were included. Four independent, blinded observers assessed whether the medical charts contained enough information to rule out or indicate child abuse. Afterwards, the sputovamo list was filled in completely for every child. Missing data were collected by telephoning the caretakers and the X-rays were reassessed bearing in mind the history and time of the fracture as told by the caretakers. Based on the complete information, four observers assessed whether the fracture was potentially caused by child abuse. This conclusion was compared to the conclusion of the doctor in the emergency department.

Results: 160 children met the entry criteria. In 21% of the cases, medical documentation was not adequate to rule out or indicate child abuse. A complete sputovamo list and reassessment of the X-ray were available in 145 cases. Based on the complete information, the observers concluded that child abuse was a potential cause of the fracture in 16 cases. In the emergency department, only two children were recognized as a possible victim of abuse.

Conclusion: A large percentage of reviewed charts contained inadequate documentation to rule out inflicted trauma. Structural use of the sputovamo list and critical examination of the biomechanics of the fractures increased the number of cases of potential child abuse.