Samenvatting
Stichting Donorkind is een particuliere organisatie die opkomt voor de belangen van donorkinderen. In dit artikel wordt allereerst een korte beschrijving gegeven van hun maatschappelijke positie. Daarna volgt een samenvatting van een onderzoek dat in opdracht van de stichting is gedaan naar de opvatting over familiebanden van donorkinderen en de invloed van face-to-facelotgenotencontact. Hiervoor zijn bij 9 donorkinderen diepte-interviews afgenomen en hebben 23 donorkinderen vragenlijsten ingevuld uit een populatie van 79 donorkinderen die lotgenotencontactgroepen hebben bezocht.
Enkele conclusies zijn: donorkinderen hebben persoonlijke beelden van familie. Door het gebrek aan afstammingsinformatie en door loyaliteit naar hun ouders ervaren zij beperkte ruimte om deze vorm te geven naar hun eigen wens. Ontmoetingsdagen bieden donorkinderen erkenning, begrip en ruimte om hun verwekkingswijze te integreren en hun mening te versterken.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Literatuur
Blyth, E. (2012). Genes r us? Making sense of genetic and non-genetic relationships following anonymous donor insemination. Reproductive BioMedicine Online, 24(7), 719–726.
Blyth, E., Crawshaw, M., Haase, J., & Speirs, J. (2001). The Implications of adoption for donor offspring following donor-assisted conception. Child & Family Social Work, 6, 295–304.
Daniels, K. (2007). Guidelines for embryo donation for reproductive purposes in new zealand: A child/family Aproach. In J. Gunning & S. Holm (red.), Ethics, Law and Society (pp. 93–105). London: Ashgate.
Daniels, K., & Meadows, L. (2006). Sharing information with adults conceived as a result of donor insemination. Human Fertility, 9(2), 93–99.
Hoksbergen, R. (2011). Kinderen die niet konden blijven. Soesterberg: Aspekt.
Mahlstedt, P. P., LaBounty, K. B., & Kennedy, W. T. (2010). The views of adult offspring of spermdonation: Essential feedback for the development of ethical guidelines within the practice of assisted reproductive technology in the United States. Fertility and Sterility, 93(7), 2236–2246.
Payne, M. (2014). Modern social work theory. Hampshire: Palgrave MacMillan.
Raes, I., Ravelingien, A., & Pennings, P. (2013). The right of the donor to information about children conceived from his or her gametes. Human Reproduction, 28(3), 560–565.
Scheib, J. E., & Ruby, A. (2006). Impact of sperm donor information on parents and children. Sexuality, Reproduction & Menopause, 4(1), 17–19.
Skoog Svanberg, A., Sydsjö, G., Ekholm Selling, K., & Lampic, C. (2008). Attitudes towards gamete donation among Swedish gynaecologists and obstetricians. Human Reproduction, 23(4), 904–911.
Staatscommissie Herijking ouderschap (2016). Kind en Ouders in de 21ste eeuw. Den Haag: Ministerie van Veiligheid en Justitie en Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap.
Turner, A., & Coyle, A. (2000). What does it mean to be a donor offspring? The identity experiences of adults conceived by donor insemination and the implications fo counselling and therapy. Human Reproduction, 15(9), 2041–2051.
Weyers, H. A. (2015). Wet donorgegevens kunstmatige bevruchting: Administratieve helderheid gekoppeld aan een vaag doel. Tijdschrift voor Familie- en Jeugdrecht, 28(5), 112–117.
Author information
Authors and Affiliations
Corresponding author
Rights and permissions
About this article
Cite this article
van der Meer, T. De positie van donorkinderen in Nederland: gewenst maar niet autonoom. Jeugdbeleid 11, 43–48 (2017). https://doi.org/10.1007/s12451-017-0139-9
Published:
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/s12451-017-0139-9