Samenvatting
Sinds 2012 kunnen in Nederland organen en weefsels na euthanasie gedoneerd worden. Huisartsen doen het leeuwendeel van de euthanasiemeldingen; zij zijn ook bij uitstek in de positie om potentiële orgaandonoren te identificeren. Dat stelt hen geregeld voor de keuze of zij dit ingewikkelde traject, waarvan de uitkomst onzeker is, willen ingaan. Euthanasie en orgaandonatie blijven strikt gescheiden procedures en een euthanasiewens mag nooit voortkomen uit de wens een orgaan te doneren. Slechts 10% van de euthanasiepatiënten is geschikt als orgaandonor en de donatieprocedure is intensief; toch kan het zinvol zijn het gesprek hierover aan te gaan.
Literatuur
De Vries B. Orgaandonatie na euthanasie makkelijker [internet]. NOS, 22 november 2014.
Redactioneel: RadboudUMC weigert orgaandonatie na euthanasie. De Volkskrant, 6 februari 2015
Jinek: Ziekenhuis weigert gezonde donor. KRO-NCRV, 6 februari 2015.
Author information
Authors and Affiliations
Corresponding author
Additional information
Van Smaalen TC, Hof-van Smaalen AS, Van Smaalen-Croes MM, De Jongh W, Bollen JA, Van Heurn LW, Van Mook WN. Orgaandonatie na euthanasie. Huisarts Wet 2018;61(2):49-52. DOI:10.1007/s12445-017-1014-7.
Mogelijke belangenverstrengeling: niets aangegeven.
About this article
Cite this article
van Smaalen, T., Smaalen, A.Hv., van Smaalen-Croes, M. et al. Orgaandonatie na euthanasie. Huisarts Wet 61, 49–52 (2018). https://doi.org/10.1007/s12445-017-1014-7
Received:
Accepted:
Published:
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/s12445-017-1014-7