Cross-cultural Comparison of Medicinal Plants Used to Treat Infections in Northern Thailand

Abstract

Drug resistance in pathogenic microorganisms threatens both human and animal health. This has prompted the search for new antimicrobial drugs, including the ones from plant-derived medicines. Some researchers have suggested that medicinal plants used by multiple cultures are more likely to be pharmacologically active. We interviewed 808 informants across seven ethnic groups in northern Thailand about their traditional knowledge of medicinal plants. Plants used to treat infections were compared and agreement about a particular use of a plant was evaluated using the “frequency of citation.” When agreements were found between two or more informants, we searched for confirmation in other studies for medicinal uses and biological activities reported for that particular plant species. Of the 808 informants, 103 mentioned 199 distinct plant uses of 143 plant species to treat 21 different “infection” disorders. Of the 199 plant uses, 114 were mentioned by two or more informants; 15 plant uses were shared between different ethnic groups and 55 plant uses were shared within the same ethnic group and had identical or similar uses mentioned in other studies, sometimes in distantly located cultures. The convergent information suggests the bioactivity of a certain plant that may have been discovered independently. However, the remaining 44 plant uses that were shared within the same ethnic group are here reported for the first time with considerable agreement among informants. These new plant uses should be given high priority in bioscreening for new antimicrobial drugs.

Thai Abstract

การดื้อยาในจุลินทรีย์ก่อโรคเป็นภัยคุกคามต่อสุขภาพของมนุษย์และสัตว์ ด้วยเหตุนี้จึงได้มีการค้นหายาต้านจุลชีพชนิดใหม่รวมไปถึงยาต้านจุลชีพที่ได้จากพืชสมุนไพรด้วย นักวิจัยบางท่านได้เสนอว่าพืชสมุนไพรที่ถูกนำมาใช้ในการรักษาอาการที่เหมือนกันโดยหลากหลายกลุ่มวัฒนธรรมน่าจะมีแนวโน้มเพิ่มมากขึ้นที่พืชสมุนไพรเหล่านั้นอาจมีฤทธิ์ทางเภสัชวิทยา ในการศึกษานี้จึงได้ทำการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลจำนวน 808 คนจาก 7 กลุ่มชาติพันธุ์ในภาคเหนือของประเทศไทยเกี่ยวกับองค์ความรู้ดั้งเดิมด้านการใช้พืชสมุนไพร เพื่อเปรียบเทียบชนิดพืชสมุนไพรที่ใช้รักษาอาการติดเชื้อและประเมินความเห็นพ้องในกลุ่มผู้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับการใช้ประโยชน์ของพืชชนิดต่าง ๆ โดยใช้ดัชนี “ความถี่ในการกล่าวถึง (frequency of citation)” หากพบว่ามีความเห็นพ้องในการกล่าวถึงการใช้ประโยชน์ของพืชชนิดใดชนิดหนึ่งระหว่างผู้ให้ข้อมูลตั้งแต่ 2 คนขึ้นไปจะทำการสืบค้นข้อมูลในการศึกษาอื่นๆ เพื่อรับรองการใช้ประโยชน์รวมถึงฤทธิ์ทางชีวภาพที่ได้มีรายงานไว้เกี่ยวกับพืชชนิดนั้น ๆ จากการสัมภาษณ์พบว่า มีผู้ให้ข้อมูล 103 คน จาก 808 คน ที่ได้กล่าวถึงการรักษาอาการติดเชื้อโดยใช้พืชสมุนไพร 143 ชนิด รวมทั้งสิ้น 199 การใช้ประโยชน์ และสามารถจำแนกประเภทของอาการติดเชื้อที่มีการกล่าวถึงได้ 21 ประเภท นอกจากนี้พบว่ามี 114 การใช้ประโยชน์ที่มีการกล่าวถึงโดยผู้ให้ข้อมูลตั้งแต่ 2 คนขึ้นไป ในจำนวนนี้มี 15 การใช้ประโยชน์ที่มีความเห็นพ้องในการกล่าวถึงระหว่างผู้ให้ข้อมูลจากต่างกลุ่มชาติพันธุ์รวมถึง 55 การใช้ประโยชน์ที่มีความเห็นพ้องในการกล่าวถึงในกลุ่มผู้ให้ข้อมูลจากชาติพันธุ์เดียวกันที่พบรายงานการใช้ประโยชน์ที่เหมือนหรือคล้ายคลึงกันในการศึกษาอื่น ๆ ซึ่งบางครั้งพบว่าเป็นการใช้ประโยชน์โดยกลุ่มวัฒนธรรมจากพื้นที่ที่อยู่ห่างไกล ความสอดคล้องของข้อมูลการใช้ประโยชน์เหล่านี้บ่งบอกถึงฤทธิ์ทางชีวภาพของพืชสมุนไพรที่เกี่ยวข้องซึ่งอาจถูกค้นพบอย่างอิสระโดยแต่ละกลุ่มวัฒนธรรม อย่างไรก็ตามในการศึกษานี้ยังได้รายงานการใช้ประโยชน์จากพืชสมุนไพรในการรักษาอาการติดเชื้ออีก 44 การใช้ประโยชน์เป็นครั้งแรกและการใช้ประโยชน์บางอย่างนั้นได้รับความเห็นพ้องในการกล่าวถึงเป็นอย่างมากในกลุ่มผู้ให้ข้อมูลจากกลุ่มชาติพันธุ์เดียวกัน พืชสมุนไพรที่เกี่ยวข้องกับการรักษาเหล่านี้จึงควรได้รับการจัดลำดับความสำคัญในการตรวจกรองฤทธิ์ทางชีวภาพเพื่อการค้นหายาต้านจุลชีพชนิดใหม่ด้วย.