544 Integrale Tarieven En Kapitaallasten

Samenvatting

In het regeerakkoord van 1994 stond de volgende merkwaardige passage: de regering heeft het voornemen de kapitaallasten van de zorginstellingen voortaan ten laste te brengen van de rijksbegroting. Iedereen verwonderde zich er over. Niet dat er iets over de probleemstelling van de kapitaallasten werd gezegd – ook in die tijd maakte men zich al druk over de vervanging van die vermaledijde Wet ziekenhuisvoorzieningen, de WZV, maar niemand dacht dat deze oplossing nu de meest gerede was in een tijd waarin werd gesproken over meer verantwoordelijkheden bij de sector en meer concurrentie tussen aanbieders en verzekeraars. De plannen ‘Dekker’ en ‘Simons’ lagen immers nog vers in het geheugen. Uiteindelijk bleek er een niet bewezen, maar wel anekdotische verklaring aan ten grondslag te liggen. De toenmalige voorzitter van het College ziekenhuisvoorzieningen, de heer Van Aardenne, tevens betrokken als (in)formateur bij de vorming van het eerste Paarse kabinet, zou een werkbezoek aan Duitsland hebben gebracht. In dat land worden inderdaad de investeringen voor ziekenhuizen betaald uit de begroting van de landsdelen. Deze gedachte zou toen al of niet per ongeluk in het formatieakkoord zijn gekomen. In het uiteindelijke regeerakkoord is de passage toen blijven staan al of niet dank zij onoplettendheid van de eindredacteur. Het is een aardige maar wel apocriefe verklaring van deze mooie passage. Het was overigens helemaal geen gekke gedachte, want er waren ook andere bestuurders die er dergelijke benaderingen op na hielden.