Samenvatting
Mijn vader maakte altijd lijstjes. Puntsgewijze stapjes van wat moest. Het was aan de orde van de dag, het was zijn orde van de dag. Gewapend met pen en papier stond hij steviger in het leven. Een bijna dwangmatig gebaar, die greep naar zijn borstzak. Voelen, het lijstje zit er nog. Kijken, wat voor dingen staan er op? Krabbelen, dit kan er ook nog bij. Zo hield hij controle op de zaken van belang. En alles wat daarvoor door moest gaan. Dat er zich niets aan zijn blikveld onttrok, daar ging het om.
Author information
Authors and Affiliations
About this article
Cite this article
Gerritsma, F. Lijstjes. HUWE 47, 683 (2004). https://doi.org/10.1007/BF03083931
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03083931