Samenvatting
Ongewild gewichtsverlies is het schrikbeeld van iedere patiënt en medicus. Terecht stellen Van Gool et al. in H&W 2003(1) dat de diagnostiek met grote voortvarendheid ter hand moet worden genomen. Parallel daaraan verdient de in de loop der tijd ontstane suboptimale voedingsstatus – getuige het substantieel gewichtsverlies – meer de aandacht. Niet alleen omdat zo’n suboptimale voedingsstatus correleert met een hogere mortaliteit en verminderd welzijn, maar het verlaagt ook de weerstand en verlengt zowel de wondgenezing als de verpleegduur.1 Daar komt nog bij dat uit de literatuur bekend is dat bij een ziekenhuisopname de reeds bestaande voedingsdeficiëntie in 75% van de gevallen toeneemt.
Literatuur
Naber TH, Schermer T, De Bree A, Nusteling K, Eggink L, Kruimel JW, et al. Prevalence of malnutrition in nonsurgical hospitalized patients and its association with disease complications. Am J Clin Nutr 1997;66:1232-9.
Pennington CR. Disease-associated malnutrition in the year 2000. Postgrad Med J 1998;74:65-71.
Kruizenga HM, Wierdsma NJ, Van Bokhorst-van der Schueren MAE. Screening van ondervoeding in Nederland. Nederlands Tijdschrift voor Diëtisten 2003;58:5-11.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
afdeling huisartsgeneeskunde, UMC St. Radboud Nijmegen
About this article
Cite this article
van Wayenburg, C.A.M., van Binsbergen, J.J. Ongewild gewichtsverlies. HUWE 46, 683 (2003). https://doi.org/10.1007/BF03083469
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03083469