Ruptuur van extensor pollicis longuspees secundair aan volair ingebrachte zelftappende hoekstabiele schroef

Samenvatting

Instabiele comminutieve distale radiusfracturen worden frequent behandeld met open repositie en interne fixatie met behulp van een plaatosteosynthese. Hierbij geeft een volaire ten opzichte van een dorsale plaatfixatie een kleiner risico op dorsale wekedelenschade. De incidentie van een zeldzame complicatie van de distale radiusfractuur, een ruptuur van de extensor pollicis longuspees, lijkt echter te zijn toegenomen bij het gebruik van volaire plaatosteosynthese. De mogelijke oorzaak hiervan is beschadiging van het derde extensorcompartiment veroorzaakt tijdens het boren of door protrusie van schroefpunten.

Onze casus betreft een 35-jarige man behandeld met volaire plaatosteosynthese wegens een distale radiusfractuur, die enkele maanden daarna een peesruptuur van de extensor pollicis longus kreeg.

Aan de hand van deze casus bespreken wij de etiologie en literatuur van extensor pollicis longuspeesrupturen bij distale radiusfracturen behandeld met een volaire plaatosteosynthese.

Abstract

A distal radius fracture is a very common fracture at every age. Unstable comminuted fractures are frequently treated with open reposition and internal fixation with plate osteosynthesis. The use of a volar approach reduces the risk of damaging the dorsal soft tissue compartment. However, a rare complication of the distal radius fracture, rupture of the extensor pollicis longus tendon appears to occur more often when using volar plate osteosynthesis. The cause of these ruptures is injury of the third extensorcompartment during drilling or by protrusion of screwtips.

Our case is of a 35-year-old man treated for a distal radius fracture with volar plate osteosynthesis who presented himself with a rupture of the extensor pollicis longus tendon. By means of this case we will discuss the etiology of extensor pollicis longus tendon rupture after volar plating for a distal radius fracture.