Abstract
Begin 2006 verscheen de nieuwe editie van het Tien Stappen Plan (tsp) van Piet Kempen en Jimme Keizer in het boek Competent afstuderen en stagelopen. Een advieskundige benadering (Kempen & Keizer, 2006). Dit boek, hierna aangeduid als cas, is de nieuwe druk van Advieskunde voor praktijkstages. Organisatieverandering als leerproces. De ook in deze nieuwe editie beschreven tsp-methode biedt studenten een leidraad voor het methodisch uitvoeren van afstudeer- of stageprojecten, om aldus de afstudeerkwaliteit beheersbaar te maken. Voor de afstudeerbegeleider biedt het tsp concrete handvatten voor monitoring en interventies. Dankzij het complete en transparante afstudeerproces dat het tsp schildert, kunnen we een aantal vragen, problemen en spanningsvelden die voorheen aan het oog onttrokken waren nu duiden, lokaliseren en bespreekbaar maken.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Notes
Het boek spreekt over ‘een student’, maar in de praktijk kan het ook gaan om duo’s en trio’s met zowel een aantoonbaar gezamenlijke inzet als onderscheidbare individuele bijdragen.
Docentgebruikers kunnen via de website een inlogcode aanvragen voor het docentendeel van de website.
Dit onderscheid is relevant voor zover afstudeerders tijdens hun afstuderen nog meer opleidingsonderdelen moeten doen (hertentamens, keuzevakken, minoren).
Deze contractering heeft het karakter van een driehoekscontractering, met als betrokken partijen de opdrachtgever, de afstudeerder(s) en de opleiding (in casu de afstudeerbegeleider). Daarin dient aandacht besteed te worden aan de afbakening van ieders bijdragen, verantwoordelijkheden en rollen inzake inhoud, begeleiding en beoordeling van de afstudeeropdracht, aan materiële condities, verdere wederzijdse verwachtingen en aan de wijze van contact onderhouden.
Hoewel we hun indeling in spanningsvelden en dilemma’s niet overnemen (als gevolg van hun niet-eenduidige conceptualisering van coaching en niet zwaar genoeg aanzetten van het belang van zorgvuldig contracteren) biedt hun boek wel bruikbare aanknopingspunten. (Voor een kritische bespreking zie Bennink, 2005.)
We gaan in onze bijdrage niet specifiek in op de vereiste competenties van een afstudeerbegeleider. Het is te verwachten dat de professionele achtergrond van de afstudeerbegeleider van invloed is op de inhoud en wijze van begeleiden. Zo zouden afstudeerbegeleiders met een supervisieachtergrond een sterker accent kunnen leggen op leren, terwijl afstudeerbegeleiders met specifieke materiedeskundigheid in hun begeleiding meer de nadruk leggen op de inhoud van de afstudeeropdracht.
De hier aangevoerde denkwijze is dezelfde als bij de logische niveaus van nlp, met dien verstande dat wij hier spreken van steeds diepere niveaus (dieper in de persoon verankerd) en er bij nlp sprake is van steeds hogere niveaus.
Bibliografie
Bennink, H. (1994). Reflectieve vragen in supervisie- en andere begeleidingsgesprekken. Supervisie in opleiding en beroep, 11 (1), pp. 23-45.
Bennink, H. (2005). Bespreking van Boomen, F. van den, R. Merkies & M. Hoonhout (2004). Professionele dilemma’s van de coach. Supervisie en Coaching, 22, 105-110.
Bennink, H., & Fransen, J. (2007). Leren op basis van feedback en confrontatie. Supervisie en Coaching, 24, 21-40.
Beuken, J. van den (2001). Acties die coachen tot een succes maken. Voorbereiden op coachen in vijf stappen. Soest: Nelissen
Bie, D. de & Kleijn, J. de (2001). Wat gaan we doen? Het construeren en beoordelen van opdrachten. Houten/Diegem: Bohn Stafleu van Loghum.
Bie, D. de (red.) (2003). Morgen doen we het beter. Handboek voor de competente onderwijsvernieuwer. Houten/Antwerpen: Bohn Stafleu van Loghum.
Boomen, F. van den, Merkies, R., & Hoonhout, M. (2004). Professionele dilemma’s van de coach. Soest: Nelissen.
Grit, R. (2005). Projectmanagement. Groningen: Wolters-Noordhoff.
Kempen, P., & Keizer, J. (2006). Competent afstuderen en stagelopen. Een advieskundige benadering (3e dr.). Groningen: Wolters-Noordhoff.
Kessel, L. van (1988). Ervaringsleren en supervisie. De theorie van David Kolb over ervaringsleren en haar betekenis voor begeleiding van het leerproces in supervisie. Supervisie in opleiding en beroep, 5 (2), 5-29.
Kessel, L. van (1990). Kolbs typologie van leerstijlen een hulpmiddel voor begeleiding van het leren van supervisanten. Supervisie in opleiding en beroep, 7 (2), 26-44.
Luigies, E.J. (1997). De coachende docent. Baarn: Nelissen.
Nicolai, N.J. (2003). Steunen en structureren in psychotherapie. In R.W. Trijsburg, S. Colijn, E. Collumbien & G. Lietaer (red.), Handboek integratieve psychotherapie ( I 4.3, pp. 1-28). Utrecht: De Tijdstroom.
Onderwijsraad (2004a). De blik naar buiten. Transparantie en kwaliteitsborging van examinering in het hoger onderwijs. Den Haag: Onderwijsraad.
Onderwijsraad (2004b). Examinering in het hoger onderwijs. Transparantie en kwaliteitsgarantie. Den Haag: Onderwijsraad.
Reekers, M. (2004). Coachen in het hoger beroepsonderwijs. Soest: Nelissen.
Rijkers, T. (2000). De kunst van het coachen. Voorwaarden. Vaardigheden. Gesprekken. Baarn: Nelissen.
Spanjer, M. (1999). De eenvoud van projectmatig werken. Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
Vermunt, J. (1992). Leerstijlen en sturen van leerprocessen in het hoger onderwijs. Naar procesgerichte instructie in zelfstandig denken. Amsterdam: Swets & Zeitlinger.
Wijnen, G., Renes, W., & Storm, P. (2002). Projectmatig werken. Utrecht: Het Spectrum.
Author information
Authors and Affiliations
Corresponding author
Additional information
P.M. Kempen is emeritus hoogleraar aan de Technische Universiteit Eindhoven (leerstoel organisatieadviesprocessen).
H. Bennink is als docent, supervisor en praktijkcoördinator verbonden aan de afdeling Personeel en Arbeid van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Adres: Van Beethovenstraat 16, 6521 en Nijmegen
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Kempen, P., Bennink, H. Competent afstuderen met het Tien Stappen Plan. SPEC 24, 71–84 (2007). https://doi.org/10.1007/BF03079831
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03079831