Samenvatting
Supervisor en supervisant maken – metaforisch gezien – samen de voorstelling die supervisie wordt genoemd (Siegers, 1993). Beide partners in het stuk beschikken over een eigen rol en sturen de loop van het supervisieproces. Ook al is het kader van de supervisie een gegeven, de relatie tussen supervisor en supervisant is de dragende kracht van de voorstelling. Die interactie kan van alles bieden: herhaling, uitdaging en groei. Herhalen en herhaling spelen een centrale rol in het leven. Door herhaling ervaart een kind de wereld als voorspelbaar en veilig. Herhalen vormt de basis van internaliseren en herinneren en heeft daardoor een belangrijke positieve functie in de ontwikkeling. Het gezegde ‘Oefening baart kunst’ duidt op de positieve kracht van herhaling. Om met Van Dale te spreken: ‘Door oefening krijgt men vakmanschap’. Aan herhalen zit ook een andere kant.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Notes
Dit vignet en het tweede in dit artikel zijn samengesteld uit situaties die op elkaar lijken.
Bibliografie
Adank, R. (2002). Overdracht en tegenoverdracht in supervisierelaties. Supervisie in opleiding en beroep, 19(1), 2-11.
Bennink, H. (2000). Nawoord bij artikel Körner. Supervisie in opleiding en beroep, 17(2), 61-64.
Dam, Q.D. van (2002). Een pracht van een overdracht. Lezing gehouden op het psychoanalytisch symposium ‘De ezel en de steen. Over psychoanalyse en herhaling’, 1 juni 2002 in Utrecht.
Körner, J. (2000). Overdracht in professionele begeleidingsrelaties. Supervisie in opleiding en beroep, 17(2), 51-64.
Luborsky, L. & Crits-Christoph, P. (Eds.) (1998). Understanding transference. The core conflictual relationship theme method. In: Research and Practice (2nd edition), Washington DC: American Psychological Association.
Nicolaï, N. (1999). Overdracht en tegenoverdracht bij traumabehandelingen. In: P.G.H. Aarts & W.D. Visser (red.), Trauma. Diagnostiek en behandeling. Houten/Diegem: Bohn Stafleu Van Loghum.
Pater, W. de, De invloed van de oorlog op het stellen van grenzen en op de communicatie. Lezing gehouden in het kader van een training, georganiseerd door de Stichting ICODO te Utrecht, oktober 2000.
Praag-van Asperen, H.M. van (2000). Emotionele reacties I: De supervisant; Emotionele reacties II: De supervisor. In: H.M van Praag-van Asperen & Ph.H. van Praag (red.), Handboek Supervisie en intervisie. Utrecht: De Tijdstroom, 99-134.
Schaap, G.E. & Gans, E. (1998). Opleiding tot supervisor psychoanalytische psychotherapie: werkrelatie, kader en grenzen. In: Supervisie en psychoanalytische psychotherapie. Assen: Van Gorcum.
Siegers, F. (1993). De supervisor in actie: scenario's en interventies. Toneel als metafoor: een hulp bij reflectie op eigen handelen. Supervisie in opleiding en beroep, 10, special, 30-61.
Siegers, F. & Haan, D. (1988). Handboek supervisie, tweede herziene druk. Houten/Diegem: Bohn Stafleu Van Loghum.
Szecsödy, I.M.G. (1998). Supervision – a complex tool for psychoanalytic training. In: Supervisie en psychoanalytische psychotherapie. Assen: Van Gorcum.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
Lies Schneiders, andragoloog, is als deskundigheidsbevorderaar en trainer verbonden aan de Stichting ICODO (Informatie- en Coördinatie Orgaan Dienstverlening Oorlogsgetroffenen) te Utrecht. Daarnaast heeft zij een eigen supervisiepraktijk. Adres: Amsteldijk 143II, 1079 LE Amsterdam.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Schneiders, L. Herhaling in supervisie. SPEC 20, 135–142 (2003). https://doi.org/10.1007/BF03079689
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03079689