Over socratisch motiveren

Samenvatting

De meeste patiënten die zich aanmelden voor een poliklinische behandeling in de GGz, hebben klachten waarvoor een evidence-based protocollaire behandeling bestaat. Het gaat vooral om behandelingen van angststoornissen, depressieve stoornissen, aanpassingsstoornissen, hypochondrie, relatieproblemen en zelfcontroleproblemen. Wanneer deze patiënten met behulp van deze protocollen worden behandeld, maken zij een grote kans aanmerkelijk te verbeteren of geheel te herstellen. Een relevant probleem is echter dat door allerlei omstandigheden patiënten soms niet profiteren van deze behandeling. De belangrijkste factor is dat veel psychotherapeuten menen dat hun behandeling naar persoonlijke inzichten effectiever is dan de protocollaire behandeling. Dat is helaas niet zo. Een andere omstandigheid is dat de patiënt niet te bewegen is om de adviezen en de stappen van het protocol uit te voeren. Iedere therapeut ervaart dat sommige patiënten afspraken niet nakomen. Deze patiënten moeten dus zo ver worden gebracht dat ze de volgens het protocol noodzakelijke oefeningen en opdrachten ook daadwerkelijk gaan uitvoeren. In de praktijk betekent dit dat therapeuten moeten verleiden en bekeren. Ze proberen patiënten met handen en voeten over te halen om de adviezen uit te voeren. Bekeren en verleiden, voorspiegelen en informatie geven over de kans dat zij zullen profiteren van de behandeling als zij zich aan gemaakte afspraken gaan houden, kunnen helpen.