Skip to main content
SpringerLink
Log in

Schimmelinfecties bij dieren

Bijblijven

Cite this article

Samenvatting

Huidschimmel is een van de meest voorkomende zoönosen. Zij ontstaat in de meeste gevallen na direct contact met een besmet dier of met sporendragende haren in de omgeving. Eigenaren hebben vaak intensief direct contact met hun huisdier, maar velen nemen daarbij de hygiëne matig in acht. Kennis van de etiologie van schimmelinfecties bij dieren is van belang bij de behandeling van menselijke patiënten. Deze bijdrage behandelt schimmelinfecties bij dieren die een risico kunnen vormen voor de mens (veelal de eigenaar). De meest voorkomende zijn microsporie en trichofytie, maar in sporadische gevallen komt men ook Malassezia-infecties, sporotrichose en cryptokokkose tegen. Daarnaast bevat de tekst adviezen voor de bestrijding van schimmelinfecties bij dieren, een belangrijk element in de preventie van besmetting van mensen.

This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.

Access this article

Log in via an institution

Price excludes VAT (USA)
Tax calculation will be finalised during checkout.

Instant access to the full article PDF.

Institutional subscriptions

Literatuur

  1. Forum Welzijn Gezelschapsdieren. Gedeelde zorg: Feiten en cijfers gezelschapsdierensector [rapport]. Raad voor Dierenaangelegenheden, Den Haag: Ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij; 2006.

  2. Overgaauw PAM, Zutphen L van, Hoek D, Yaya FO, Roelfsema J, Pinelli E, etal. Prevalence of zoonotic parasites in dogs and cats in The Netherlands. Vet Parasitol. Submitted 2008.

  3. Borman AM, Campbell CK, Fraser M, Johnson EM. Analysis of the dermatophyte species isolated in the British Isles between 1980 and 2005 and review of worldwide dermatophyte trends over the last three decades. Med Mycolog 2007;45:131-41.

    Google Scholar 

  4. Shirouchi Y, Murata J. Transition of isolation ratios of dermatophytes from house dust of patients with tinea. J Dermatol 1987;14:15-9.

    Google Scholar 

  5. Dvorák J, Otcenásek M, Hubálek Z. Survival of dermatophytes in human skin scales. Arch Dermatol 1968;98:540-2.

    Google Scholar 

  6. Abu-Samra MT, Ibrahim KEE. The effect of 9a-fluoroprednisolone on the pathogenicity of Microsporum canis and Trichophytum violaceum to horses. Mycoses 1988;31:71-9.

    Google Scholar 

  7. Scott DW, Miller WH, Griffin, CE. Small animal dermatology. 6th ed. Philadelphia: WB Saunders; 2000.

    Google Scholar 

  8. Patel A, Lloyd DH, Lamport AI. Survey of dermatophytes on clinically normal cats in the southeast of England. J Small An Pract 2005;46:436-9.

    Google Scholar 

  9. Moriello KA. Treatment of dermatophytosis in dogs and cats: Review of published studies. Vet Dermatol 2004;15:99-107.

    Article  PubMed  Google Scholar 

  10. Colombo S, Cornegliani L. Vercelli A. Efficacy of itraconazole as a combined continuous/pulse therapy in feline dermatophytosis: Preliminary results in nine cases. Vet Dermatol 2002;2:347-50.

    Google Scholar 

  11. Moriello KA, DeBoer DJ. Environmental decontamination of Microsporum canis: in vitro studies using isolated infected cat hair. In: Kwochka K, Willemse T, Tscharner C von, editors. Advances in veterinary dermatology, Vol. 3. Oxford: Butterworth Heinemann; 1998. p. 309-18.

  12. Sparkes AH. Ringworm (dermatophytosis). In: Palmer SR, Lord Soulsby, Simpson DIH, editors. Zoonoses. Oxford: Oxford University Press; 1998. p. 907-19.

  13. Bond R, Ferguson EA, Curtis CF, Craig JM, Lloyd DH. Factors associated with elevated cutaneous Malassezia pachydermatis populations in dogs with pruritic skin disease. J Small Anim Pract 1996;37:103-7.

    Google Scholar 

  14. Kumar A, Singh K, Sharma A. Prevalence of Malassezia pachydermatitis and other organisms in healthy and infected dog ears. Israel J Vet Med 2002:57.

  15. Chang HJ, Miller HL, Watkins N, Arduino MJ, Ashford DA, Midgley G, et al. An epidemic of Malassezia pachydermatis in an intensive care nursery associated with colonization of health care workers’ pet dogs. N Engl J Med 1998;338:706-11.

    Google Scholar 

  16. Tjalsma EJ. Twee gevallen van Cryptokokkose in de kat. Tijdschr Diergeneesk 1997;122:128-32.

    Google Scholar 

  17. Cutsum J van, Rochette F. Mycoses in domestic animals. Beerse (België): Janssen Research Foundation; 1991.

    Google Scholar 

  18. Barros MB, Schubach Ade O, do Valle AC, Gutierrez Galhardo MC, Conceiç ão-Silva F, Schubach TM, et al. Cat-transmitted Sporotrichosis epidemic in Rio de Janeiro, Brazil: Description of a series of cases. Clin Infect Dis 2004;38:529-35.

  19. Barros MB, Costa DL, Schubach TM, do Valle AC, Lorenzi NP, Teixera JL, Schubach Ade O. Endemic of zoonotic sporotrichosis: Profile of cases in children. Pediatr Infect Dis 2008:27:246-50.

    Google Scholar 

  20. Quintal D. Sporotrichosis infection on mines of the Witwatersrand. J Cutan Med Surg 2000;4:51-4.

    Google Scholar 

  21. Kovarik CL, Neyra E, Bustamante B. Evaluation of cats as the source of endemic sporotrichosis in Peru. Med Mycol 2008;46:53-6.

    Google Scholar 

  22. Hugen LAA, Koumans HM. Sporotrichose bij een kat en zijn eigenaresse. Infectieziekten Bulletin 2007;18:272-4.

    Google Scholar 

Download references

Author information

Authors and Affiliations

  1. www.bijblijven.bsl.nl

    P. A. M. Overgaauw

Authors
  1. P. A. M. Overgaauw
    View author publications

    You can also search for this author in PubMed Google Scholar

Additional information

dierenarts-specialist veterinaire microbiologie, parasitoloog, RNA BV, Utrecht.

Rights and permissions

Reprints and Permissions

About this article

Cite this article

Overgaauw, P.A.M. Schimmelinfecties bij dieren. BIJB 24, 13–21 (2008). https://doi.org/10.1007/BF03076387

Download citation

  • Issue Date:

  • DOI: https://doi.org/10.1007/BF03076387

Keywords

search

Navigation