Evidence-based fysiotherapie: mythe of werkelijkheid?

Samenvatting

Om zowel door de overheid, de financiers van de zorg als door de wetenschap serieus genomen te worden is het aantonen van de effectiviteit van fysiotherapeutische interventies een noodzakelijke voorwaarde geworden. De hogesnelheidstrein van het effectiviteits- en doelmatigheidsonderzoek dendert door de gezondheidszorg. Dit betekent eigenlijk dat kosten-batenanalyses de rode draad vormen voor het reguleren van het gezondheidsbeleid. Een discipline als fysiotherapie wordt op deze manier gedwongen hoge prioriteit te geven aan evaluatieonderzoek. Helaas wordt deze ontwikkeling niet zelden verward met het ‘evidence based medicine (EBM-)’denken. De wetenschap lijkt als neutrale scheidsrechter te worden ingezet bij het nemen van beslissingen over zorgvoorzieningen. Identificatie met deze onterechte eenzijdige empirische wetenschapsopvatting doet geen recht aan de oorspronkelijke doelstellingen van het evidence-based denken en handelen waar juist de complexe relatie tussen de klinische praktijk en de wetenschap genuanceerd voor het voetlicht wordt gebracht. De verschuiving naar het EBM-denken en handelen staat los van de kwantiteit van de beschikbare evidentie. Ons handelen is niet altijd gebaseerd op keiharde wetenschappelijke gegevens. In dit artikel worden misvattingen die bij fysiotherapeuten leven over het EBM-denken besproken. Gesteld wordt dat de inzet van het EBM-denken primair verwijst naar de gewenste verandering van de attitude van de fysiotherapeut. Hierdoor ontstaat transparantie bij een afgewogen advies voor het starten van een behandeling of geen behandeling c.q. doorverwijzing naar een andere professional.