Skip to main content
Log in

Het beleid bij spasticiteit

  • Published:
Stimulus

Samenvatting

>Spasticiteit is gemakkelijker te herkennen dan te karakteriseren, en misschien nog moeilijker met succes te behandelen. Deze aandoening kan een gevolg zijn van een verscheidenheid van stoornissen van het centrale zenuwstelsel en heeft zowel diagnostische als therapeutische betekenis. In diagnostisch opzicht vormt spasticiteit een kenmerk van een stoornis van een hoger motorische neuron, in therapeutisch opzicht vertegenwoordigt het een van de voornaamste hindernissen voor behandelaars van patiënten met een aandoening van het centrale zenuwstelsel. Maar alvorens met een behandeling wordt aangevangen moet de arts zich verscheidene belangrijke zaken afvragen.

This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.

Access this article

Price excludes VAT (USA)
Tax calculation will be finalised during checkout.

Instant access to the full article PDF.

Notes

  1. Andere momenteel verkrijgbare agentia: clonidine, chlorfenazine plus fenytoïne; in de Verenigde Staten niet verkrijgbare agentia: ketazolam, tizanidine, progabide; experimentele intrathecale agentia: baclofen, morfine.

  2. Halveringstijd van de actieve primaire metaboliet is beduidend langer.

Literatuur

  • Management of spasticity [American Journal of Physical Medicine and Rehabilitation 1988;67:108–16]

Download references

Author information

Authors and Affiliations

Authors

Additional information

Department of Rehabilitation Medicine, Rehabilitation Institute of Chicago, Chicago IL, Verenigde Staten

Rights and permissions

Reprints and permissions

About this article

Cite this article

Katz, R.T. Het beleid bij spasticiteit. STIM 9, 147–154 (1990). https://doi.org/10.1007/BF03075684

Download citation

  • Issue Date:

  • DOI: https://doi.org/10.1007/BF03075684

Navigation