Samenvatting
Ethiek biedt een leidraad voor het handelen in de zorg. Maar het gangbare ethische model is sterk gericht op autonomie. Mensen worden gezien als zichzelf reddende wezens. Dat beeld staat haaks op de ervaringen van hulpverleners in de psychogeriatrie. Hun handelen staat vaak op gespannen voet met deze ethiek. Neem bijvoorbeeld het recht op informatie. Mevrouw S., die aan dementie lijdt, zegt dat ze naar huis wil; ze hoort hier niet en thuis wachten de kinderen. Volgens de maatschappelijk gedragen ethiek van autonomie zou de zorgverlener nu moeten antwoorden: ‘Mevrouw S., uw kinderen zijn allang de deur uit en wij mogen u niet laten gaan, want u lijdt aan dementie.’ Zo’n antwoord voldoet aan het recht op informatie zoals dat past binnen de huidige ethische conventies, maar het is voor mevrouw S. een affront dat haar kwetst en verwart.
Author information
Authors and Affiliations
Rights and permissions
About this article
Cite this article
, . 5 vragen aan…ethicus en verpleeghuisarts Cees Hertogh. TVVG 30, 201–202 (2005). https://doi.org/10.1007/BF03075119
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03075119