‘Watertanden’: Het gebit in de roman

Abstract

Met enige overdrijving kan gesteld worden dat tandartsen bij voortduring in hun orale fase verkeren. Volgens de theorie van Freud is dit de fase waarin de lustbevrediging via de mond verloopt. Als dat zo is, dan zijn tandartsen meer dan gemiddeld geboeid door romans waarin de mond en de tanden een terugkerend thema vormen. Ivoren Wachters van Simon Vestdijk is daarvan in de Nederlandse literatuur wel het meest sprekende voorbeeld. Deze roman, en zeker de titel ervan, wordt in tandheelkundige publicaties geregeld aangehaald.