Een spanningsmeter ter preventie van zelfverwonding bij jongeren: ervaringen in de jeugdpsychiatrische hulpverlening

Abstract

Zelfverwonding is het zichzelf herhaaldelijk en op een directe manier toebrengen van lichte tot ernstige vormen van verwondingen aan de oppervlakte van het lichaam, zonder suïcidale intentie. Broers E & De Lange J (1998) Hulpverlening bij zelfverwonding in de psychiatrie. Achtergronden, verpleegprocessen en keuzen in de zorg. Utrecht: Trimbos-instituut In de hulpverlening wordt op veel verschillende manieren omgegaan met jongeren die zichzelf verwonden. De effectiviteit van de meeste uitgevoerde interventies staat echter niet vast. Een voorbeeld van een dergelijke interventie is het werken met de spanningsmeter, waarop de subjectief ervaren spanning door de patiënt wordt gescoord. Met de spanningsmeter wordt beoogd bij te dragen aan de preventie van zelfverwonden. De werkzaamheid wordt verondersteld, maar er is nog geen onderzoek naar de praktijkervaringen met dit instrument of naar de effectiviteit ervan. In dit artikel worden de resultaten beschreven van een verkennend onderzoek naar de toepassing van de spanningsmeter in de jeugdpsychiatrische kliniek Triversum te Alkmaar. Hiertoe zijn semigestructureerde interviews uitgevoerd met twee psychiaters en twee sociotherapeuten. Aanvullend hebben 15 sociotherapeuten een enquête ingevuld over hun ervaringen met de spanningsmeter. Op grond van de bevindingen wordt een aantal conclusies en aanbevelingen voor de praktijk gegeven.