Aanraking: de uitwerking van zelfonthullingen van een therapeut op een cliënt

Abstract

In een therapeutische relatie gaat het primair om de zelfonthullingen van de cliënt, zodat deze meer zicht krijgt op zichzelf en daarmee zijn voordeel kan doen. Toch laat ook de therapeut wel eens wat van zichzelf zien. Hij presenteert zich actief en doet in sommige gevallen zelfs uitspraken over zijn eigen leven. En dat heeft zo zijn uitwerking op de cliënt. Het beeld van de therapeut wordt herzien, verwachtingen worden versterkt of juist verzwakt en de ervaringen van de cliënt uit het verleden krijgen een ander fundament. In dit artikel wil ik ingaan op de uitwerking van de zelfonthullingen van mijn therapeut op mij als cliënt. Ik geef aan welke gevoelens de zelfonthullingen bij mij oproepen, welke verwachtingen er meespelen, welke leereffecten optreden en hoe ondanks de zelfonthullingen onze rollen -ik, de cliënt en zij, de therapeut- ondubbelzinnig dezelfde blijven. Allereerst ga ik in op de uitwerking van wat ik ‘passieve’ zelfonthullingen noem. Onthullingen die er simpelweg zijn doordat de therapeut is wie zij is. Daarna volgt het deel over de ‘actieve’ zelfonthullingen. Hier bedoel ik met name uitspraken die de therapeut met betrekking tot haar leven doet. Tenslotte besluit ik mijn verhaal met enkele conclusies.