Help, ik wil liever dood... Doodswens bij kinderen?

Abstract

Koen is negen. Hij zit in het derde leerjaar. Zijn ouders zijn een tijdje geleden gescheiden. Koen heeft geen vriendjes op school en eigenlijk wil hij liever een meisje zijn. Hij verkleedt zich als een prinsesje, vraagt aan mama om zijn nagels te lakken en haat voetballen. Hij wil op de dansschool. De ouders consulteren omdat ze zich zorgen maken over Koens gedrag. Tijdens de intake zegt Koen dat hij liever dood wil zijn. Vader vertelt dat dit niet de eerste keer is. Moeder geeft toe dat dit zinnetje ook vaker bij haar thuis te horen is. Beide ouders menen dan ook dat Koen op deze manier hun aandacht vraagt.

Lize is zes. Ze leert nu drie maanden lezen, schrijven en rekenen. Ze had er zo naar uitgekeken, maar intussen haat ze de school. De ouders vragen dringend een afspraak, omdat hun dochter hen meermaals bijna smekend vroeg om haar zo hard te slaan dat ze dood gaat. Ze liep vorige week weg uit de klas, rende de straat op naar huis en ontsnapte maar nipt aan een voorbijrijdende auto. ‘We dachten dat ze aanpassingsproblemen had voor het eerste leerjaar, maar er moet toch meer aan de hand zijn, een kind wil toch niet dood?’

Wouter is veertien. Als kind kreeg hij de diagnose ADHD (hij is hyperactief, impulsief en kan zich zeer moeilijk concentreren). Sinds hij op de middelbare school zit voelt hij zich steeds slechter. Hij haalt zelden goede punten, hij krijgt veel opmerkingen van leerkrachten over zijn druk en impulsief gedrag. Het ergste vindt hij de speeltijden, medeleerlingen dagen hem continu uit en dit eindigt meermaals per week in vechtpartijen, waarbij Wouter dan ferm uit de bol gaat. Strafstudies omwille van agressief gedrag volgen elkaar snel op. Wouter is in begeleiding en laat na een sessie een briefje achter op mijn bureel: Ilse, help, ik wil liever dood.