Samenvatting
Frontotemporale dementie is een preseniele vorm van dementie, die wordt gekenmerkt door progressieve gedragsveranderingen en taalstoornissen. We bespreken de klinische criteria voor het stellen van de diagnose, die bevestigd kan worden door hersenonderzoek. Therapeutische mogelijkheden ontbreken, behoudens symptomatische medicamenteuze behandeling van de gedragsveranderingen.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Notes
Turner RS ea (1996) Clinical, neuroimaging, and pathologic features of progressive nonfluent aphasia. Annals of neurology 39: 166-173; Hodges JR ea (1992) Semantic dementia. Progressive fluent aphasia with temporal lobe atrophy. Brain 115: 1783-1806
Stevens M ea (1998) Familial aggregation in frontotemporal dementia. Neurology 50: 1541-1545
Rizzu P ea (1999) High prevalence of mutations in the microtubule-associated protein tau in a population study of frontotemporal dementia in the Netherlands. American journal of human genetics 64: 414-421
Gezien het relatief hoge aantal toevalsdiagnosen na obductie liggen de werkelijke prevalentiecijfers waarschijnlijk hoger. In een aantal grote post-mortem studies varieert het voorkomen van FTD tussen de 3 en 13% van het totale aantal dementieën; in studies naar preseniele dementieën loopt dit percentage op tot wel 20%. Zie Brun A (1987) Frontal lobe degeneration of non-Alzheimer type. I. Neuropathology. Archives of gerontology and geriatrics 6: 193-208
De criteria werden eerst geformuleerd door The Lund and Manchester Groups (1994): Clinical and neuropathological criteria for frontotemporal dementia. Journal of neurology, neurosurgery and psychiatry 57: 416-418. In 1998 zijn de klinische criteria herzien, nadat meer kennis over de heterogeniteit van het ziektebeeld was verworven: Neary D ea (1998) Frontotemporal lobar degeneration: a consensus on clinical diagnostic criteria. Neurology 51: 1546-1554
De criteria werden eerst geformuleerd door The Lund and Manchester Groups (1994): Clinical and neuropathological criteria for frontotemporal dementia. Journal of neurology, neurosurgery and psychiatry 57: 416-418. In 1998 zijn de klinische criteria herzien, nadat meer kennis over de heterogeniteit van het ziektebeeld was verworven: Neary D ea (1998) Frontotemporal lobar degeneration: a consensus on clinical diagnostic criteria. Neurology 51: 1546-1554
Snowden JS ea (1996) Fronto-temporal lobar degeneration: fronto-temporal dementia, progressive aphasia, semantic dementia. Philadelphia-London: Churchill Livingstone
Hutton M ea (1998) Association of missense and 5'-splice-site mutations in tau with the inherited dementia FTDP-17. Nature 393: 702-705
Zie de Nederlandse FTD-studie (zie noot 3).Meer dan dertig verschillende mutaties binnen het tau-gen zijn inmiddels aangetoond. Er bestaat aanzienlijke variatie in het klinisch beeld van familiaire FTD, die deels verklaard lijkt te worden door de locatie van de mutatie in het tau-gen
Rizzu P ea (1999) High prevalence of mutations in the microtubule-associated protein tau in a population study of frontotemporal dementia in the Netherlands. American journal of human genetics 64: 414-421
Tibben A (2002) Erfelijkheid in de psychiatrie (1): kennis en diagnostiek. PsychoPraxis 4: 60-63
Author information
Authors and Affiliations
Corresponding author
Additional information
Mw. S.M. Rosso, arts, Afdeling Neurologie, Erasmus MC, locatie-Dijkzigt, Dr.Molewaterplein 40, 3015 GD Rotterdam
Dr. J.C. van Swieten, neuroloog, Afdeling Neurologie, Erasmus MC, locatie- Dijkzigt, Rotterdam.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Rosso, S., van Swieten, J. Diagnostiek van frontotemporale dementie. PSYC 4, 185–189 (2002). https://doi.org/10.1007/BF03072041
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03072041