Skip to main content
Log in

Is zelfverwondend gedrag in psychiatrische klinieken te voorkomen?

  • Consult
  • Published:
Psychopraxis

Abstract

Zelfverwondend gedrag komt vaak voor bij opgenomen psychiatrische patiënten.In één van onze studies gaf 44% van opgenomen psychiatrische patiënten te kennen dat zij zich ooit opzettelijk verwond hadden. Ongeveer 1 op de 7 agressieve incidenten (14%) die op gesloten psychiatrische afdelingen optreden, blijkt autoagressie te betreffen, waarvoor bij bijna een kwart van deze incidenten lichamelijke behandeling van de gevolgen noodzakelijk was. Zie Nijman HLI ea (1999a) Selfmutilating behavior of psychiatric inpatients. European psychiatry 14: 4-10 en Nijman HLI ea (1999b) The Staff Observation Aggression Scale – Revised. Aggressive behaviour 25: 197-209 Dezelfde patiënten blijken ook relatief vaak agressief gedrag jegens anderen of jegens objecten te vertonen. Weinig is echter bekend over de rol van afdelingsomstandigheden bij de ‘keuze’ of een snel tot agressie geneigde persoon zichzelf dan wel anderen iets aandoet. In deze bijdrage wordt een onderzoek besproken naar de situationele omstandigheden (tijdstippen, plaats en aanleidingen) van zelfverwonding vergeleken met naar buiten gerichte agressie op een gesloten psychiatrische afdeling. De onderzoeksresultaten kunnen van nut zijn voor de preventie van zelfverwondend gedrag.

This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.

Access this article

Price excludes VAT (USA)
Tax calculation will be finalised during checkout.

Instant access to the full article PDF.

Figuur 1

Notes

  1. Zie Vandereycken W (2001) Aanpak van zelfverwondend gedrag bij psychiatrische patiënten. PsychoPraxis 3: 94-97 en Claeys H (2001) Zelfverwonding. Informatie voor patiënten. PsychoPraxis 3: 118-124

  2. Hillbrand M (1995) Aggression against self and aggression against others in violent psychiatric patients. Journal of consulting and clinical psychology 63: 668-671

  3. Voor de exacte aantallen en de statistische grootheden zie: Nijman HLI & à Campo JMLG (2002) Situational determinants of inpatient self-harm. Suicide and life-threatening behavior (in druk)

  4. Voor de exacte aantallen en de statistische grootheden zie: Nijman HLI & à Campo JMLG (2002) Situational determinants of inpatient self-harm. Suicide and life-threatening behavior (in druk)

  5. Jones IH & Daniels BA (1996) An ethological approach to self-injury. British journal of psychiatry 169: 263-267

Author information

Authors and Affiliations

Authors

Corresponding author

Correspondence to Henk Nijman.

Additional information

Dr. H. Nijman is gezondheidswetenschapper en werkzaam als onderzoeker in TBS-kliniek de Kijvelanden te Poortugaal. Daarnaast is hij als universitair docent verbonden aan Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit Maastricht. Correspondentieadres: TBS-kliniek de Kijvelanden, Kijvelandsekade 1, 3172 AB Poortugaal

Drs. J. à Campo is als psychiater en A-opleider werkzaam bij de Mondriaan Zorggroep te Heerlen.

Rights and permissions

Reprints and permissions

About this article

Cite this article

Nijman, H., Campo, J. Is zelfverwondend gedrag in psychiatrische klinieken te voorkomen?. PSYC 4, 33–36 (2002). https://doi.org/10.1007/BF03071981

Download citation

  • Issue Date:

  • DOI: https://doi.org/10.1007/BF03071981

Navigation