Evidence Based Medicine (1)

Abstract

De kennis in de geneeskunde neemt explosief toe. Deskundigen beweren dat de laatste decennia het aantal feiten over de geneeskunde per acht jaar verdubbelde. Anderen berekenen dat artsen gemiddeld 17 tot 22 tijdschriftartikelen per dag moeten lezen om hun vak redelijk bij te houden. Afgezien van de vraag of deze schattingen precies kloppen, is de boodschap duidelijk: het is voor een arts vrijwel ondoenlijk om volledig op de hoogte te blijven van alle nieuwe ontwikkelingen in het eigen vakgebied. Medische organisaties uit diverse westerse landen doen al 25 jaar pogingen om hieraan iets te veranderen. De basisstrategie is dat experts op het gebied van een bepaalde ziekte of stoornis rapporteren over de diagnostiek en een behandeling ontwikkelen. In deze teksten – zoals richtlijnen voor goed medisch handelen en protocollen – vatten zij de relevante recente onderzoeksresultaten in praktisch toepasbare vorm samen. Door die teksten vervolgens onder de beroepsgroepgenoten te verspreiden – zo is de gedachte – worden deze in staat gesteld om volgens de meest recente wetenschappelijke inzichten te werken. Sinds tien jaar is echter duidelijk dat deze top-downbenadering qua implementatie geen onverdeeld succes is. Hulpverleners vinden de richtlijnen kwalitatief goed, maar passen ze slechts beperkt toe in de praktijk.