Een diagnostische puzzel

Abstract

Psychiatrische stoornissen komen vaak voor bij mensen met een licht verstandelijke handicap, ofwel zwakbegaafdheid (iq 50-90). Hulpverleners worden bij deze groep mensen dus dikwijls geconfronteerd met een dubbele diagnose. De verschijningsvorm van psychiatrische stoornissen bij licht verstandelijk gehandicapten is bovendien veelal atypisch. Velen van hen hebben leer- en geheugenproblemen, een vertraagde taalontwikkeling en moeilijkheden met het uiten of verwoorden van emoties. Afhankelijk van het niveau van de handicap beschikken zij over beperkte communicatievaardigheden en copingcapaciteiten. Dit leidt tot een verhoogde kwetsbaarheid voor stoornissen in de regulatie van angst, stemming, realiteitszin en agressie. De psychiatrische symptomatologie is daardoor veelal atypisch en de diagnostiek van psychiatrische stoornissen behoeft bij mensen met een licht verstandelijke handicap specifieke kennis en kunde vanuit de psychiatrie en pedagogiek. Aan de hand van een casus verduidelijken we de problematiek van de diagnostiek van psychiatrische stoornissen bij deze groep gehandicapten. Het gaat om een jongeman met een licht verstandelijke handicap zonder genetische of cerebrale oorzaak. We leggen de nadruk op de interactie tussen mentale handicap en psychiatrische stoornis.