De inklemmingstest: een aanvullende procedure voor de traditionele beoordeling van het schouderinklemmingssyndroom

Samenvatting

Het schouderinklemmingssyndroom, een veel voorkomende aandoening die direct samenhangt met de unieke anatomie, mobiliteit en biomechanica van het schoudergordelcomplex, is het gevolg van herhaalde microtraumata aan de structuren binnen de subacromiale ruimte, hoofdzakelijk de supraspinatus, de lange kop van de biceps en de subacromiale bursa. Verscheidene factoren dragen bij aan het schouderinklemmingssyndroom, zoals zwakte van de rotatorcuff, kapselspanning, gebrekkig scapulohumeraal bewegingsritme en spierdysbalans van het krachtenkoppel van de scapulaire laterorotatie.

Dit artikel behandelt in het kort de biomechanica van het schoudergordelcomplex en de pathologie van het schouderinklemmingssyndroom. De auteur introduceert een aanvullende procedure die de behandelaar kan helpen bij het isoleren van het primaire letsel en de weefselstructuren die bij het schouderinklemmingssyndroom betrokken zijn. Het conservatieve behandelingsbeleid wordt vervolgens gericht op het betrokken contractiele en/of niet-contractiele weefsel dat betrokken is bij het schouderinklemmingssyndroom.