Abstract
In dit experiment stond de relatie tussen rechtvaardigheid en verbale agressie jegens voetbalscheidsrechters centraal (Luinge is een Nederlandse voetbalscheidsrechter). De respondenten (n= 148 mannen; allen in meer of mindere mate supporter vanscHeerenveen) kregen een digitaal videofragment uit een wedstrijd vanscHeerenveen te zien waarbij sprake was van een voor sc Heerenveen nadelige beslissing die correct (distributieve rechtvaardigheid) of incorrect (distributieve onrechtvaardigheid) was. Het effect van distributieve (on)rechtvaardigheid op verbale agressie werd onder drie verschillende condities van procedurele rechtvaardigheid onderzocht: het thans vigerende arbitragesysteem, het thans vigerende arbitragesysteem met een herhaling, en een nieuw, procedureel rechtvaardiger arbitragesysteem waarin de scheidsrechter gebruik maakte van videobeelden voordat hij een definitieve beslissing nam. Overeenkomstig de verwachtingen lieten de resultaten zien dat in het huidige systeem, een correcte maar voor sc Heerenveen nadelige arbitrale beslissing relatief veel verbale agressie opriep, maar alleen bij toeschouwers die zich sterk identificeerden met sc Heerenveen. Dit resultaat suggereert dat verbale agressie in voetbalstadions kan worden beteugeld door invoering van het nieuwe, procedureel rechtvaardiger arbitragesysteem.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Notes
De auteurs gebruiken de term waargenomen onrechtvaardigheid omdat in veel gevallen het oordeel over een beslissing afhangt van de perspectieven, verwachtingen en doelen van degene die het oordeel velt. Onrechtvaardigheid is derhalve ‘in the eye of the beholder’.
In dit onderzoek wordt met distributieve (on)rechtvaardigheid een goede dan wel een foute beslissing van een scheidsrechter bedoeld. Procedurele rechtvaardigheid heeft in dit onderzoek betrekking op de manier waarop een scheidsrechter tot zijn beslissing komt.
In dit onderzoek staan uitsluitend nadelige beslissingen (correct of incorrect) centraal. Het is niet waarschijnlijk dat supporters verbaal agressief reageren nadat een arbiter een voor hun club gunstige beslissing heeft genomen.
Dick Jol is sinds 1991 actief als scheidsrechter betaald voetbal bij de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond.
De Langeleegte is het stadion waarin voetbalclub bv Veendam thuiswedstrijden speelt.
Van de respondenten van wie de gegevens niet in het onderzoek zijn meegenomen, was 27,8 procent studerend, had 63,9 procent een volledige baan en was 8,3 procent werkend noch studerend. De gemiddelde leeftijd van deze groep deelnemers was 26,31 jaar (sd = 8,43). Van deze groep respondenten voelde 47,2 procent zich het meest betrokken bij sc Heerenveen, 19,4 procent bij Ajax, 11,1 procent bij Cambuur Leeuwarden, 5,6 procent bij Feyenoord, 5,6 procent bij PSV, was 2,8 procent supporter van een andere club en 8,3 procent geen voetballiefhebber. De kenmerken van de respondenten van wie de gegevens niet in het onderzoek zijn meegenomen, wijken derhalve niet af van de kenmerken van de groep deelnemers van wie de gegevens wel in het onderzoek zijn meegenomen.
Om de effecten van geluid tegen te gaan werden de fragmenten geluidloos afgespeeld.
Bij het selecteren van de videobeelden is met een aantal factoren rekening gehouden: a de beslissing van de arbiter diende in het nadeel van SC Heerenveen uit te vallen, b er moest sprake zijn van een op het eerste gezicht discutabele beslissing, en c het fragment moest in vertraagde weergave of vertraagd vanuit een ander cameraperspectief kunnen worden herhaald. Ten slotte is bij het selecteren van de beelden zoveel mogelijk rekening gehouden met het feit dat de respondenten niet bekend mochten zijn met de fragmenten.
Literatuur
Bos, K. van den, Bruins, J., Wilke, H.A.M., & Dronkert, E. (1999). Sometimes unfair procedures have nice aspects: On the psychology of the fair process effect. Journal of Personality and Social Psychology, 77, 324-336.
Branscombe, N.R., & Wann, D.L. (1992a). Physiological arousal and reactions to outgroup members that implicate an important social identity. Aggressive Behavior, 18, 115-127.
Branscombe, N.R., & Wann, D.L. (1992b). Role of identification with a group, arousal, categorization processes, and self-esteem in sports spectator aggression. Human Relations, 45, 1013-1033.
Brockner, J., & Wiesenfeld, B.M. (1996). An integrative framework for explaining reactions to decisions: The interactive effects of outcomes and procedures. Psychological Bulletin, 120, 189-208.
Cropenzano, R., & Folger, R. (1989). Referent cognitions and task decision autonomy: Beyond equity theory. Journal of Applied Psychology, 74, 293-299.
Cropenzano, R., & Folger, R. (1991). Procedural justice and worker motivation. In R.M. Steers & L.W. Porter (Eds.), Motivation and work behavior (pp. 131-143). Singapore: McGraw-Hill.
Crosby, F.A. (1976). A model of egoistical relative deprivation. Psychological Review, 83, 85-113.
Folger, R. (1977). Distributive and procedural justice: Combined impact of ‘voice’ and improvement on experienced inequity. Journal of Personality and Social Psychology, 35, 108-119.
Folger, R. (1986). Rethinking equity theory: A referent cognitions model. In H.W. Bierhoff, R.L. Cohen & J. Greenberg (Eds.), Justice in social relations (pp. 145-162). New York: Plenum.
Folger, R. (1987). Reformulating the preconditions of resentment: A referent cognition model. In J.C. Masters & W.P. Smith (Eds.), Social comparison, social justice, and relative deprevation: Theoretical and policy perspectives (Vol. 4) (pp. 183-215). Hillsdale, ny: Erlbaum.
Folger, R., Rosenfield, D., & Robinson, T. (1983). Relative deprivation and procedural justifications. Journal of Personality and Social Psychology, 45, 268-273.
Folger, R., & Cropenzano, R. (1998). Organizational justice and human resource management. Thousand Oaks, ca: Sage.
Forsyth, D.R. (1999). Group Dynamics (3rd. Ed.). Belmont, ca: Wadsworth.
Garonzik, R., Brockner, J., & Siegel, P.A. (2000). Identifying international assignees at risk for premature departure: The interactive effect of outcome favorability and procedural fairness. Journal of Applied Psychology, 85, 13-20.
Greenberg, J. (1987). Reactions to procedural injustice in payment distributions: Do the means justify the ends? Journal of Applied Pscychology, 72, 55-61.
Greenberg, J. (1993). Stealing in the name of justice: Informational and interpersonal moderators of theft reactions to underpayment inequity. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 54, 81-103.
Gurr, T.R. (1970). Why men rebel. Princeton: Princeton University Press.
Homans, G.C. (1961). Social behavior: Its elementary forms. New York: Harcourt, Brace & World.
Konovsky, M.A. (2000). Understanding procedural justice and its impact on business organizations. Journal of Management, 26, 489-512.
Kulik, C.T., & Ambrose, M.L. (1992). Personal and situational determinants of referent choice. Academic Management Review, 17, 212-237.
Leventhal, G.S., Karuza, J., & Fry, W.R. (1980). Beyond fairness. A theory of allocation preferences. In G. Mikula (Eds.), Justice and social interaction (pp. 167-218). New York: Springer-Verlag.
Lang, G.E. (1981). Riotous outbursts at sports evens. In G.R.F. Lüschen, & G.H. Sage (Eds.), Handbook of social science of sport. Hillsdale, nj: Erlbaum.
Lewis, J.M. (1975). Sports riots: some research questions. (Paper gepresenteerd tijdens de Meeting of the American Sociological Association.)
Mann, L. (1979). Sports crowds viewed from the perspective of collective behavior. In J.H. Goldstein (Eds.), Sports, games, and play. Hillsdale, nj: Erlbaum.
Mark, M.M., Bryant, F.B., & Lehman, D.R. (1983). Perceived injustice and sport violence. In J.H. Goldstein (Eds.), Sports violence. New York: Springer-Verlag.
Mudde, T. (2004). Laptopvoetbal: hightech rukt op voor stadions, scheidsrechters en clubs. Quest, 1, 62-65.
Schaubroeck, J., May, D.R., & Brown, F.W. (1994). Procedural justice explanations and employees reactions to economic hardship: A field experiment. Journal of Applied Psychology, 79, 455-460.
Simons, Y., & Taylor, J. (1992). A psychosocial model of fan violence in sports. International Journal of Sport Psychology, 23, 207-226.
Smits, T. (1968). The game of soccer. Englewood Cliffs, nj: Prentice-Hall.
Stepina, L.P., & Perrewe, P.L. (1991). The stability of comparative referent choice and feelings of inequity: A longitudinal field study. Journal of Organisational Behavior, 12, 185-200.
Tajfel, H., & Turner, J. (1979). An integrative theory of intergroup conflict. In W. Austin & S. Worchel (Eds.), The social psychology of intergroup relations (pp. 33-47). Monterey, ca: Brooks/Cole.
Wann, D.L. (1993). Aggression among highly identified spectators as a function of their need to maintain positive social identity. Journal of Sport & Social Issues, 17, 134-143.
Wann, D.L., & Branscombe, N.R. (1993). Sport fans: Measuring degree of identification with their team. International Journal of Sport Psychology, 24, 1-17.
Wann, D.L., Dolan, T.J., McGeorge, K.K., & Allison, J.A. (1994). Relationships between spectator identification and spectators’ perceptions of influence, spectators’ emotions, and competition outcome. Journal of Sport & Exercise Psychology, 16, 347-364.
Wann, D.L., Carlson, J.D., & Schrader, M.P. (1999). The impact of team identification on the hostile and instrumental verbal aggression of sport spectators. Journal of Social Behavior & Personality, 14, 279-286.
Wann, D.L. (2001). The psychology and social impact of spectators. New York: Routledge.
Yperen, N.W. van, Hagedoorn, M., Zweers, M., & Postma, S. (2000). Injustice and employees’ destructive responses: The mediating role of state negative affect. Social Justice Research, 13, 291-312.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
* Ten tijde van het onderzoek student bij de Vakgroep Sociale en Organisatiepsychologie van de Rijksuniversiteit Groningen.
** Rijksuniversiteit Groningen. Correspondentie: Rijksuniversiteit Groningen, Vakgroep Sociale en Organisatiepsychologie, Grote Kruisstraat 2/1, 9712 ts Groningen.
Ontvangen: 22 maart 2005; geaccepteerd: 26 januari 2006.
Ontvangen: 22 maart 2005; geaccepteerd: 26 januari 2006.
Lemstra, P., & Yperen, N.W. Van (2006). A procedural fairer refereeing system as a remedy against insulting chants in soccer stadiums. Nederlands Tijdschrift voor de Psychologie, 61, 1-13.
In this experiment, we examined the relationship between justice and verbal aggression towards soccer referees (Luinge is a Dutch soccer referee). The participants (n = 148 men; all were sc Heerenveen fans to a certain extent) watched a digital video fragment of a sc Heerenveen match. In this fragment, the referee made a for sc Heerenveen disadvantageous decision, either correct (distributive justice) or incorrect (distributive injustice). The effect of distributive (in)justice on verbal aggression was examined under three conditions of procedural justice: 1 the refereeing system as usual, 2 the refereeing system as usual with an additional replay, and 3 a novel, procedurally fairer refereeing system in which the referee made use of video recordings before he made a final decision. As expected, a disadvantageous correct decision in the ‘refereeing as usual’ condition elicited more verbal aggression, but only among individuals who strongly identified themselves with sc Heerenveen. This result suggests that verbal aggression in soccer stadiums can be reduced by implementing a procedurally fairer refereeing system.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Lemstra, P., Van Yperen, N. Een procedureel rechtvaardiger arbitragesysteem als remedie tegen kwetsende spreekkoren in voetbalstadions. Netherlands Journal of Psychology 61, 1–12 (2006). https://doi.org/10.1007/BF03062355
Published:
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03062355